Het is nu lastig voor te stellen dat er ooit een tijd was zonder internet. Zonder sociale media. Zonder influencers. (influencer-insanity, leuke video hier).
Zonder dat je jaloers kon worden op de homestead van een schier onbekende in Wyoming, het ‘zo goed als nieuw’ afgetrainde post partum lijf van een onbekende, de nagels van iemand in Maleisië of de beach party’s van een Australische schone (m/v).
De wereld op het scherm en de wereld om ons heen
We weten allemaal dat het onzin is, maar onze hersens slurpen de beelden gretig op en laten ons geloven dat wij ook zo zouden moeten zijn. Voor steeds meer mensen zijn de gefilterde, bewerkte onbekenden op sociale media de mensen met wie ze zich omringen en de menselijke behoefte om hetzelfde te zijn en geaccepteerd te worden is gigantisch. Maar hoe doe je dat, als de lat zo gruwelijk hoog lijkt te liggen?
Ja, daar zit je dan met je striae, je handen die meer te doen hebben dan in paraffinebadjes liggen en maskertjes krijgen, in een heel gewoon huis en al je vrienden die ook te druk en te moe en te ver weg zijn voor wilde strandfeestjes.
Hoogtepunten versus achter de schermen
‘Je moet een ander zijn hoogtepunten niet vergelijken met je eigen ‘achter de schermen’ las ik onlangs en dat is waar. Je moet jezelf helemaal niet vergelijken met anderen.
Natuurlijk doen we dat allemaal wel eens, maar hoe heerlijk was het toen iedereen gewoon min of meer het zelfde was.
Je vriendinnen hadden allemaal wel eens een kin vol pukkels, dat superknappe meisje bleek ook gewoon haar eigen strijd te strijden en zichzelf soms niet mooi te vinden, de vrouwen van zwangerschapsgym hadden ook allemaal meer buik na hun zwangerschap dan ervoor, iedereen had wel eens een rotdag, boekenkasten waren plekken voor je boeken in plaats van op kleur gecoördineerde bewijzen van je belezenheid en de hoewel er verschillen waren, waren meeste mensen zijn echt niet veel knapper of lelijker dan jijzelf.
Het zwarte gat… O.o
En omdat we ons allemaal maar vergelijken en niet meer tevreden zijn met wie we zijn, hebben gevoelens van paniek en depressie een enorme vlucht genomen, vooral onder jonge meisjes.
Als moeder van drie meisjes (en een jongen die hartelijk lacht om alle BS die op zulke kanalen voorbij komt) weet ik dat ik moet oppassen waaraan ze worden blootgesteld.
De oudste is bijna 16, ik kan niet alles blijven verbieden maar ik hoop dat ik in de laatste jaren genoeg heb duidelijk gemaakt. Ik heb gedaan wat ik kon, maar kan ook de sterke invloed van haar ‘peers’ en de zeitgeist niet neutraliseren.
De kleinste is er ook nogal gevoelig voor. ‘Ja maar op Pinterest kon dat wel’ zegt ze dan. Slijm maken van bordkarton en karnemelk ofzo, en of ze dat dan thuis mag proberen. Ehmnee.
Jezelf niet meer kennen?
Ik had het er met meerdere mensen over, over je eigen gedachten niet meer kunnen denken. Ligt het aan de inhoud die je consumeert op internet, of aan de wereld in het algemeen? Ik vroeg het ook aan mijn vriendin die in de Randstad woont in het hart van Rotterdam werkt. Zij had er absoluut geen last van. Waarom niet? Ze kijkt geen nieuws of talkshows, is niet op sociale media en leest geen krant.
Wijs 🙂
En ik ken weinig mensen die nog steeds zo heerlijk zichzelf, zo raar, zo eigenzinnig en zacht zijn gebleven als zij… en we kennen elkaar al 24 jaar!
Ik geloof absoluut dat alle bovengenoemde dingen je ‘verdunnen’. Hoe meer je je inlaat met de meningen, de plaatjes, de indrukken, de levenswijzen, de overtuigingen en hersenwinden van anderen, des te meer verlies je die van jezelf. Ja, je eigen hersenwinden. Zonde.
Iedereen een complex, iedereen boos 🙂
En waar het dat niet doet, zet het mensen tegen elkaar op. Trump versus Biden (of welke idioten er nu naar voren zijn geschoven). Vleeseters versus vegans. Milieuredders versus de boeren. Deugers tegen wappies. Geprikten tegen de ongeprikten. Zwart tegen wit. Een tijdje terug was er zelfs een ‘zonnebrandcreme-smeerders versus de niet-zonnebrandcreme-smeerders’ en uiteindelijk zijn we Alle gegen Alle.
De bazen van de mensenboerderij lachen in hun vuistjes. Heerlijk toch, iedereen afgeleid door nutteloze discussies, iedereen eeuwig op zoek naar het volgende ding om te kopen om net zo gelukkig en mooi en geliefd te worden als de mensen met hun digitaal bewerkte, in scene gezette levens met 105K volgers.
En nee, niet iedereen gebruikt instagram zo. Niet iedereen valt in een inktzwarte depressie van een rondje scrollen. Maar het is wel een levensgrote valkuil en dat is ‘by design’. Het is niet de bedoeling dat je er meer verbonden, slimmer of blijer van wordt. Aan gelukkige mensen met goede, persoonlijke relaties en een groot eigen denkvermogen verkoop je nu eenmaal niet zo veel.
Onthoud, de app is gratis omdat jij het product bent. Instagram en Facebook zijn advertentieverkopers, geen weldoeners voor de mensheid.
Dat er op de servers van deze bedrijven inmiddels meer informatie over je is vergaard dan dat je zelf hebt over jou, is ook niet toevallig.
Instagram Light
Toen we bezig waren met klussen in huis en we elke dag anderhalf uur op en neer reden, was ik tijdens de autorit veel op instagram (ik reed gelukkig niet zelf) en ik merk dan gewoon hoe het, hoewel het in eerste instantie leuk lijkt, me absoluut geen goed doet.
Eens in de zo veel tijd keek ik op de laptop bij wat natuurbeschermingsorganisaties en wat kennissen. Dat vond ik prima. De app heb ik al een tijd niet meer, want voor ik het weet zit ik een uur lang in een zwart gat van filmpjes met pelikanen die proberen of ze een capibara kunnen opeten enzo (nee).
Nee. Het leven is aangenamer met in elk geval heel veel minder.
Ik post deze nog maar een keer.
het minimalistige leven 