Gezonde voeding heeft altijd mijn interesse gehad. De effecten van wat we eten op onze gezondheid zijn gigantisch en gelukkig begint het tij de laatste jaren een beetje te keren: niet alle ziekte overkomen ons gewoon maar als stomme pech. We zijn vaak wat we eten.
En ik houd van dieren. Heel veel. En nee, niet om op te eten.
Een lange tijd was ik vegetariër, maar ook dan lijden er natuurlijk nog dieren voor wat je eet. Arme koetjes die worden weggehaald bij mama omdat we melk menen te moeten drinken en haantjes gaan in de versnipperaar. Soms at ik weer vlees, soms probeerde ik weer een vegetarisch of volledig plantaardig dieet.
Goed, er is een lange lijst met zeer valide punten om je helemaal te onthouden van dierlijke producten, iets dat ik de laatste tijd meer en meer deed tot ik nagenoeg volledig vegan at. En zoals altijd, beviel dat best. Het voelt goed als er geen dieren voor jou geslacht hoeven worden vind ik 🙂
Tot het me niet meer zo goed beviel.
Het kost me niet echt moeite om dierlijke producten te laten staan. Ik vind het niet bijzonder lekker en er zijn tegenwoordig zulke goede vervangers voor het oplossen van de incidentele ‘craving’… Er zijn supplementen. Er zijn genoeg mensen die je aanmoedigen. Fitte gezond stralende mensen die de meest geweldige sportprestaties neerzetten op voornamelijk groenten en fruit. De podcast van Rich Roll luister ik graag, bijvoorbeeld.
Maar ik… ik kom niet meer vooruit na een paar maanden.
Het gaat langzaam en eerst denk ik: het komt door de lange lange winter en het tekort aan vitame D3. Door de verhuizing. Door stress. Door de drukte van een vakantie. Door de tijd van de maand. Door een ijzertekort. Ik slik al sinds mijn veertiende geregeld ijzerpillen maar zelfs die hielpen niet meer.
Dus nu kom ik voor de derde keer (ik heb twee keer eerder een tijd vegan gegeten, beide keren met dezelfde uitkomst) tot de conclusie dat dit gewoon, helaas en pijn in mijn hart, niet werkt voor mij.
Ik was zo slap als een vaatdoek, yo.
‘Dan moet je gewoon meer planten eten’. Klinkt plausibel maar er is toch een beetje een grens aan hoeveel groentensoep met linzen of groene salade met pitten ik naar binnen kan stouwen hoor, al vind ik het lekker. En na een halve banaan ben ik echt uitgebanaand voor de dag.
Sowieso, als iets niet werkt is meer van hetzelfde doen, niet altijd de juiste oplossing.
Dus.
Ik had het koud, ik had trek (ook al was ik dingen aan het doen die me afleiden), ik werd duizelig als ik te snel opstond, ik kwam wat aan, ik viel nog voor de kinderen naar bed gaan in slaap, voelde me minder sterk en hoewel ik me niet echt vreselijk slecht voelde, voelde ik me ongeveer de helft van hoe ik me voel als ik wel zo nu en dan vlees of een ei eet.
Ook nu ik me meer verdiepte in hoe je dat soort dingen kon voorkomen, bleef het iets waarmee ik alleen maar energie inleverde, niet won. Ik geloof niet dat ik een tarwegrassaptekort of een spirulina-deficiëntie heb maar gewoon beter naar mijn eigen lichaam moet luisteren.
Dat kan ik best goed maar ik was het gaan overstemmen met het geloven in iets waarvan ik graag wil dat het zo is maar wat voor mij persoonlijk meer een ideologie dan een gezonde levensstijl is.
We zijn allemaal verschillend. Ik geloof best dat mensen zich geweldig voelen op 100% plantaardig of zelfs op het ‘carnivore diet’. Maar ik niet. En dat is jammer maar helaas: ik moet concluderen dat ik me ongelofelijk veel beter voel als ik zo nu en dan een stukje niet zo plantaardig eten tot me neem.
Meer als supplement dan als ‘staple food’, maar hoe dan ook nodig.
Gelukkig hebben we onze inmiddels weer redelijk productieve kippen en eendje voor de eieren en de ‘buren’ hebben een kleine boerderij met boerderijwinkel en zij verkopen eens in de zoveel tijd vlees van hun dieren. Hun dieren lopen buiten als het kan en hebben het goed.
Ik kan me er vreselijk slecht over voelen, maar me slecht voelen doe ik ook als ik geen vlees eet. Dus ik heb besloten om het voorlopig maar te accepteren als een feit. Misschien probeer ik het weer eens over een jaar of… hopelijk een boel, als mijn 4-wekelijkse cyclus de aftocht heeft geblazen….
Carnivoren versus de vegans
Het is ook wel jammer. Beide kampen (plantbased versus carnivore) staan op internet allebei tegenover elkaar met de vingers in de oren hun boodschap uit te schreeuwen.
Ik geloof dat beide kampen hun goede punten hebben. Beide kampen hebben met elkaar gemeen dat we meer natuurlijke producten moeten eten en industrieel bewerkte voeding moeten vermijden. In beide kampen vinden we vooral tegenstanders van de bio-industrie, genetische manipulatie en big agro maar in plaats van de krachten te bundelen blijven ze elkaar aanvallen, in plaats van een veel grotere groep te bereiken met een iets gematigder boodschap.
Het idee dat niet elk mens hetzelfde is, lijkt in beide kampen niet te landen. Het idee dat de middenweg voor de meeste mensen de juiste is, al helemaal niet.
Maar dat is niet mijn probleem. Ik luister voortaan weer naar mijn eigen lijf en houd me verre van de diet wars op internet 😀
het minimalistige leven 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.