Is het lekker?
Ik denk dat ik graag wijn en bier drink. Vind ik het lekker? Ik weet het niet. Ik denk van wel, maar dat kan ook komen omdat ik mijn lijf vanaf een vrije jonge leeftijd gewend heb eraan.
Ik drink vaker een tijdje niets omdat ik wil weten dat ik zonder kan. Ik heb ook nooit moeite om, als ik eenmaal die beslissing heb genomen, niets te drinken maar op enig moment denk ik ‘nou, doe d’r maar een’. Omdat mijn motivatie om niets te blijven drinken, niet sterk was. Ik stopte ook niet omdat ik vond dat ik een probleem had, alleen om zeker te weten dat ik dat niet had.
Hahaha. Ik ben ook grappig.
Ik herken weinig in de verhalen van ex-alcoholisten. Ja, ik lees die want ik houd van verhalen van mensen die radicale omwentelingen maken in hun leven. Van vinex naar zeilboot, van advocaat naar woestijnreisbegeleider, van 130 naar 50 kilo en van alcoholist naar geheelonthouder…. (het boek van Claire Pooley hierover is echt zo grappig, wel in het Engels lezen)
Nee, wakker worden en niet meer weten wat er is gezegd of gedaan is me vreemd. Een kater heb ik al in geen jaren meer gehad.
Vroeger dronk ik flink meer, maar al jaren houd ik het bij mijn niet zo sterke wijn en soms een biertje maar toch, maar toch.
De laatste tijd voelde het niet goed meer maar het duurde even voordat ik besefte dat dat het was.
Waarom weet ik niet precies. Of, ik weet het wel. Ik zie waar mijn ouders nu zijn, en das niet best. Mijn moeder drinkt al jaren niet veel meer maar wel elke dag, 1 a 2 glazen. Wat eigenlijk best veel is, maar niet veel hoe ik het gewend ben.
Wijn had voor mij altijd wel een soort magie. Mijn oom Wout -geen echte oom maar vriend van mijn vader, die hij helaas sinds ik 12 was, niet meer zag- kocht heel dure flessen Franse wijn en het was daar altijd zo gezellig.
Hij deed altijd leuke dingen met ons en die ouwe hield zijn waffel tegen me als hij in de buurt was. Er was altijd lekker eten en tegen vijven werd -na een dag strand of bos, ze woonden vijf minuten van de boulevard in Vlissingen- werd zo’n fles opengemaakt, Oh en ah, en ik moest ook altijd proeven.
Ik was er best goed in. Toen ik eens (op mijn 16e) met een ex-vriendje in een cafeetje zat vroeg de eigenaresse om de huiswijn te testen. Of we van vier glazen, de smaken konden herkennen uit een lijst. Allemaal goed. Beloning: glas wijn.
Serieus.
Toen ‘de zaak’ beter begon te lopen, begonnen mijn ouders meer te drinken. Altijd bier, wijn, gevolgd door amaretto en drambuie. Het haalde wel de scherpe randen van de stress van de dag maar die ouwe heeft een omslagpunt dat vrij snel bereikt wordt en dan is ie niet meer gezellig maar ruziezoekerig, te emotioneel, obstinaat, agressief, onbereikbaar. Maar, zoals de ouden zongen…. etc.
Goed. Het heden.
Ik ben nogal van de alles-of-niets en niets is veel makkelijker. Ik ben niet van de ‘elke avond een blokje donkere chocola’. Ik deel zo’n ding in vijven en eet het op met de kinderen en klaar. Dat gezeik met elke avond een blokje…. Of met ‘zo nu en dan een glaasje’.
En zo is het ook met alcohol. Ik ben niet van de ‘met mate’.
Als ik niet drink, hoef ik nergens aan te denken behalve dat ik niet te veel water drink ’s avonds want ik haat ’s nachts naar de wc moeten.
Een glas, dat smaakt naar meer, het kost me wilskracht en nadenken en overwegen en liegen tegen mezelf (net had ik maar een beetje, ik kan nog wel een beetje nemen, dat is bij elkaar ook een glas)
Zoals ik zei, ik stop wel eens vaker met alcohol, gewoon om te weten dat ik zonder kan als ik dat wil. Dat ik niet elke avond wijn ‘moet’ drinken. Maar de laatste tijd zat het me niet lekker. Ik had ondanks dat het voorjaar is, niet zo veel energie als normaal. Ik voelde me heel de tijd nog een beetje ‘meh’.
Ik weet het aan het gedoe met mijn ouders maar die kan ik -hoewel verleidelijk- ook niet overal de schuld van geven natuurlijk 😉
En toen ging ik nadenken… wat doe ik verkeerd? Ik eet gezond, slaap goed, drink genoeg gefilterd water, kom doorgaans wel aan de 10.000 stappen op een dag, vast regelmatig, ik mediteer….. en drink wijn.
En als de leerling klaar is verschijnt de leraar dus ik kreeg een filmpje van Andrew Huberman aanbevolen waarin hij vertelt over de risico’s van alcoholgebruik.
Dat nieuw onderzoek uitwijst dat er eigenlijk geen veilige ondergrens is, dat het vanaf de eerste slok heel je lichaam, al je cellen beïnvloedt enzovoort. Eigenlijk best schokkend want ik hield me zelf altijd heel comfortabel voor dat aangezien ik nooit dronken ben, nooit een kater heb en altijd nog wel weet wat ik de avond ervoor heb gedaan, ik aan de veilige kant zit.
Vanaf een glas tot elke avond dood op de bank liggen met twee lege flessen naast je, is een spectrum. De vraag is of je sowieso op dat spectrum wil zitten. Enig soulsearchen deed me beseffen van niet.
Hoewel ik echt geen #healthobsessed #cleaneating #fitgirl ben (ik haat zweten en quinoa en kaleshakes) is mijn gezondheid namelijk wel erg belangrijk.
En dat was precies de motivatie, om te stoppen met alcohol. Helemaal. Normaal had ‘een tijdje niets drinken’ in mijn hoofd altijd een open einde maar nu… heb ik ongelofelijk veel zin om nooit meer te drinken.
Ik begon me af te vragen, wat denk ik van alcohol eigenlijk? Klopt dat?
- Ik vind het lekker. Serieus? Maar waarom drink ik het dan, want ik vind Sprudle (Spa Rood met een heel klein beetje vruchtenaroma) ook lekker. En vlierbessensap. En alcoholvrije Radler. En gewoon water. Dan kan ik dat toch net zo goed drinken?
- Het helpt me om te relaxen. Serieus? Dat eerste glas misschien maar zelfs na een paar slokken, vermindert mijn motivatie om nog iets te doen anders dan lekker zitten met boek, man en wijn aanzienlijk.
En relaxen…. als er al iets is dat aan me knaagt, kan ik beter met een helder hoofd werken aan een oplossing dan het uitstellen tot de dag erna, terwijl mijn arme cellen en mijn lever hard werken om de rotzooi eruit te werken.
Ja dat was het eigenlijk. Ik ben niet gezelliger met wijn, ik vind mijn man niet leuker met wijn….
Mijn broer en schoonzus drinken ook niets, terwijl ze dat voorheen ook deden. Mijn broer heeft eens na maanden geen alcohol, zijn voet in twee gekliefd met een bijl na een (1!) biertje, toen hij nog even het allerlaatste hout ging kloven. Precies tussen alle botten en pezen in maar wel bijna ‘door’. Ai. (mijn jongste heeft nog maanden gevraagd of ze alsjeblieft nog een keer de foto mocht zien van oom zijn voet)
Dat zijn vrij weinig en daarbij makkelijk onderuit te halen ‘voordelen’ tegenover een enorme berg nadelen!
- De gezondheidsnadelen. De bovenstaande video is zeer informatief. Enigszins schokkend ook wel.
- Me niet optimaal voelen. Hoe ouder ik word hoe minder ik kan eten zonder aan te komen en hoe minder ik kan drinken zonder het de dag erna te merken. Nooit in de vorm van een hoofdpijn, misselijkheid of anderszins ‘katerig’ maar zoals ik zei, wel een licht gevoel van algehele ‘meh’. Gewoon niet helemaal top.
- Extra kcal. Ik ben zeer tevreden met mijn figuur maar ik merk dat dingen sneller ‘aanzetten’ dan toen ik nog hele dagen liep te hollen met vier heel kleine kinderen. Ik wil comfortabel in maat 36 blijven passen en geen alcoholfiguur krijgen (een dikke buik op stokpootjes, haha)
- De angst om zo te worden als mijn ouders. Die ouwe heeft zich sowieso helemaal de vernieling in gestrest, gevreten, gezeten en gezopen maar mijn moeder is nog geen zeventig maar geestelijk waar mijn oma op haar 80e was.
- Alcohol en depressie. Ik was tien en ik weet zeker dat ik depressief was. Toen dronk ik nog niet 😀 Ik wilde serieus dood.
Achteraf weet ik wat de oorzaak was (mijn ouders deden niet meer dan heel de tijd ‘Hoog Sammie kijk omhoog Sammie’ zingen en bedankt) maar het is me niet vreemd, bedoel ik maar. Die ouwe zit ook al jaren in die spiraal en ellers takk voor een zelfde ritje naar die duisternis.
Dus mijn wijn ging door de afvoer en ik drink niets meer. En ik voel me super.
De eerste nacht sliep ik wat lastig. Ik heb geen afwenningsverschijnselen, behalve enorm veel zin in een leven verder zonder alcohol 😀 Ik zie het nut niet meer. De voordelen. De meerwaarde. Het waarom.
Ik denk dat de ‘situatie’ met mijn ouders er ook mee te maken heeft. Niet dat ze nu hele dagen in mijn nek zaten -wel vaak in mijn hoofd- maar het plaatsen en verwerken van alle shit uit het verleden, ook na lange gesprekken met mijn lieve broertje, heeft absoluut geholpen om dingen te laten gaan die ik eerder niet kon laten gaan en een lichtheid te vinden die steeds groter wordt. The gift that keeps on giving, in niet -sarcastische zin.
Dus.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.