Simpel & Minimalistisch Leven

Is het lekker?

Ik denk dat ik graag wijn en bier drink. Vind ik het lekker? Ik weet het niet. Ik denk van wel, maar dat kan ook komen omdat ik mijn lijf vanaf een vrije jonge leeftijd gewend heb eraan.

Ik drink vaker een tijdje niets omdat ik wil weten dat ik zonder kan. Ik heb ook nooit moeite om, als ik eenmaal die beslissing heb genomen, niets te drinken maar op enig moment denk ik ‘nou, doe d’r maar een’. Omdat mijn motivatie om niets te blijven drinken, niet sterk was. Ik stopte ook niet omdat ik vond dat ik een probleem had, alleen om zeker te weten dat ik dat niet had.

Hahaha. Ik ben ook grappig.

Ik herken weinig in de verhalen van ex-alcoholisten. Ja, ik lees die want ik houd van verhalen van mensen die radicale omwentelingen maken in hun leven. Van vinex naar zeilboot, van advocaat naar woestijnreisbegeleider, van 130 naar 50 kilo en van alcoholist naar geheelonthouder…. (het boek van Claire Pooley hierover is echt zo grappig, wel in het Engels lezen)

Nee, wakker worden en niet meer weten wat er is gezegd of gedaan is me vreemd. Een kater heb ik al in geen jaren meer gehad.

Vroeger dronk ik flink meer, maar al jaren houd ik het bij mijn niet zo sterke wijn en soms een biertje maar toch, maar toch.

De laatste tijd voelde het niet goed meer maar het duurde even voordat ik besefte dat dat het was.

Waarom weet ik niet precies. Of, ik weet het wel. Ik zie waar mijn ouders nu zijn, en das niet best. Mijn moeder drinkt al jaren niet veel meer maar wel elke dag, 1 a 2 glazen. Wat eigenlijk best veel is, maar niet veel hoe ik het gewend ben.

Wijn had voor mij altijd wel een soort magie. Mijn oom Wout -geen echte oom maar vriend van mijn vader, die hij helaas sinds ik 12 was, niet meer zag- kocht heel dure flessen Franse wijn en het was daar altijd zo gezellig.

Hij deed altijd leuke dingen met ons en die ouwe hield zijn waffel tegen me als hij in de buurt was. Er was altijd lekker eten en tegen vijven werd -na een dag strand of bos, ze woonden vijf minuten van de boulevard in Vlissingen- werd zo’n fles opengemaakt, Oh en ah, en ik moest ook altijd proeven.

Ik was er best goed in. Toen ik eens (op mijn 16e) met een ex-vriendje in een cafeetje zat vroeg de eigenaresse om de huiswijn te testen. Of we van vier glazen, de smaken konden herkennen uit een lijst. Allemaal goed. Beloning: glas wijn.

Serieus.

Toen ‘de zaak’ beter begon te lopen, begonnen mijn ouders meer te drinken. Altijd bier, wijn, gevolgd door amaretto en drambuie. Het haalde wel de scherpe randen van de stress van de dag maar die ouwe heeft een omslagpunt dat vrij snel bereikt wordt en dan is ie niet meer gezellig maar ruziezoekerig, te emotioneel, obstinaat, agressief, onbereikbaar. Maar, zoals de ouden zongen…. etc.

Goed. Het heden.

Ik ben nogal van de alles-of-niets en niets is veel makkelijker. Ik ben niet van de ‘elke avond een blokje donkere chocola’. Ik deel zo’n ding in vijven en eet het op met de kinderen en klaar. Dat gezeik met elke avond een blokje…. Of met ‘zo nu en dan een glaasje’.

En zo is het ook met alcohol. Ik ben niet van de ‘met mate’.

Als ik niet drink, hoef ik nergens aan te denken behalve dat ik niet te veel water drink ’s avonds want ik haat ’s nachts naar de wc moeten.

Een glas, dat smaakt naar meer, het kost me wilskracht en nadenken en overwegen en liegen tegen mezelf (net had ik maar een beetje, ik kan nog wel een beetje nemen, dat is bij elkaar ook een glas)

Zoals ik zei, ik stop wel eens vaker met alcohol, gewoon om te weten dat ik zonder kan als ik dat wil. Dat ik niet elke avond wijn ‘moet’ drinken. Maar de laatste tijd zat het me niet lekker. Ik had ondanks dat het voorjaar is, niet zo veel energie als normaal. Ik voelde me heel de tijd nog een beetje ‘meh’.

Ik weet het aan het gedoe met mijn ouders maar die kan ik -hoewel verleidelijk- ook niet overal de schuld van geven natuurlijk 😉

En toen ging ik nadenken… wat doe ik verkeerd? Ik eet gezond, slaap goed, drink genoeg gefilterd water, kom doorgaans wel aan de 10.000 stappen op een dag, vast regelmatig, ik mediteer….. en drink wijn.

En als de leerling klaar is verschijnt de leraar dus ik kreeg een filmpje van Andrew Huberman aanbevolen waarin hij vertelt over de risico’s van alcoholgebruik.

Dat nieuw onderzoek uitwijst dat er eigenlijk geen veilige ondergrens is, dat het vanaf de eerste slok heel je lichaam, al je cellen beïnvloedt enzovoort. Eigenlijk best schokkend want ik hield me zelf altijd heel comfortabel voor dat aangezien ik nooit dronken ben, nooit een kater heb en altijd nog wel weet wat ik de avond ervoor heb gedaan, ik aan de veilige kant zit.

Vanaf een glas tot elke avond dood op de bank liggen met twee lege flessen naast je, is een spectrum. De vraag is of je sowieso op dat spectrum wil zitten. Enig soulsearchen deed me beseffen van niet.

Hoewel ik echt geen #healthobsessed #cleaneating #fitgirl ben (ik haat zweten en quinoa en kaleshakes) is mijn gezondheid namelijk wel erg belangrijk.

En dat was precies de motivatie, om te stoppen met alcohol. Helemaal. Normaal had ‘een tijdje niets drinken’ in mijn hoofd altijd een open einde maar nu… heb ik ongelofelijk veel zin om nooit meer te drinken.

Ik begon me af te vragen, wat denk ik van alcohol eigenlijk? Klopt dat?

• Ik vind het lekker. Serieus? Maar waarom drink ik het dan, want ik vind Sprudle (Spa Rood met een heel klein beetje vruchtenaroma) ook lekker. En vlierbessensap. En alcoholvrije Radler. En gewoon water. Dan kan ik dat toch net zo goed drinken?
• Het helpt me om te relaxen. Serieus? Dat eerste glas misschien maar zelfs na een paar slokken, vermindert mijn motivatie om nog iets te doen anders dan lekker zitten met boek, man en wijn aanzienlijk.
  En relaxen…. als er al iets is dat aan me knaagt, kan ik beter met een helder hoofd werken aan een oplossing dan het uitstellen tot de dag erna, terwijl mijn arme cellen en mijn lever hard werken om de rotzooi eruit te werken.

Ja dat was het eigenlijk. Ik ben niet gezelliger met wijn, ik vind mijn man niet leuker met wijn….

Mijn broer en schoonzus drinken ook niets, terwijl ze dat voorheen ook deden. Mijn broer heeft eens na maanden geen alcohol, zijn voet in twee gekliefd met een bijl na een (1!) biertje, toen hij nog even het allerlaatste hout ging kloven. Precies tussen alle botten en pezen in maar wel bijna ‘door’. Ai. (mijn jongste heeft nog maanden gevraagd of ze alsjeblieft nog een keer de foto mocht zien van oom zijn voet)

Dat zijn vrij weinig en daarbij makkelijk onderuit te halen ‘voordelen’ tegenover een enorme berg nadelen!

• De gezondheidsnadelen. De bovenstaande video is zeer informatief. Enigszins schokkend ook wel.
• Me niet optimaal voelen. Hoe ouder ik word hoe minder ik kan eten zonder aan te komen en hoe minder ik kan drinken zonder het de dag erna te merken. Nooit in de vorm van een hoofdpijn, misselijkheid of anderszins ‘katerig’ maar zoals ik zei, wel een licht gevoel van algehele ‘meh’. Gewoon niet helemaal top.
• Extra kcal. Ik ben zeer tevreden met mijn figuur maar ik merk dat dingen sneller ‘aanzetten’ dan toen ik nog hele dagen liep te hollen met vier heel kleine kinderen. Ik wil comfortabel in maat 36 blijven passen en geen alcoholfiguur krijgen (een dikke buik op stokpootjes, haha)
• De angst om zo te worden als mijn ouders. Die ouwe heeft zich sowieso helemaal de vernieling in gestrest, gevreten, gezeten en gezopen maar mijn moeder is nog geen zeventig maar geestelijk waar mijn oma op haar 80e was.
• Alcohol en depressie. Ik was tien en ik weet zeker dat ik depressief was. Toen dronk ik nog niet 😀 Ik wilde serieus dood.
  Achteraf weet ik wat de oorzaak was (mijn ouders deden niet meer dan heel de tijd ‘Hoog Sammie kijk omhoog Sammie’ zingen en bedankt) maar het is me niet vreemd, bedoel ik maar. Die ouwe zit ook al jaren in die spiraal en ellers takk voor een zelfde ritje naar die duisternis.

Dus mijn wijn ging door de afvoer en ik drink niets meer. En ik voel me super.

De eerste nacht sliep ik wat lastig. Ik heb geen afwenningsverschijnselen, behalve enorm veel zin in een leven verder zonder alcohol 😀 Ik zie het nut niet meer. De voordelen. De meerwaarde. Het waarom.

Ik denk dat de ‘situatie’ met mijn ouders er ook mee te maken heeft. Niet dat ze nu hele dagen in mijn nek zaten -wel vaak in mijn hoofd- maar het plaatsen en verwerken van alle shit uit het verleden, ook na lange gesprekken met mijn lieve broertje, heeft absoluut geholpen om dingen te laten gaan die ik eerder niet kon laten gaan en een lichtheid te vinden die steeds groter wordt. The gift that keeps on giving, in niet -sarcastische zin.

Dus.

‘Uitdrukken wie je bent’ door middel van wat je koopt en draagt is belangrijk tegenwoordig en het wordt van alle kanten op ons afgestuurd. We worden geacht om mensen in een Audi anders te zien dan mensen in een Kia en mensen met een ‘understated’ leren designerhandtas, anders dan die met Adidas messengerbag. Wat een onzin, maar het gebeurt! (door mij net zo goed, als ik moet kiezen dan ook liever het eerste dan het laatste….) Dat wordt ons verteld, je kan zijn wie je wil zijn door middel van de spullen waarmee je je omringt. Ergo: als je niet goed in de groep ligt of als je niet (zo tof) bent als je zou willen, gebruik je de verkeerde producten. Acne? Je gebruikt de verkeerde cosmetica. Nog geen miljonair? Je koopt de verkeerde beleggingsproducten. Niet populair? Je draagt de verkeerde kleding of je drinkt het verkeerde bier. Natuurlijk kan je niet de gedistingeerde bezitter van goede smaak zijn op een Ikeabank, maar alleen op een van Rolf Benz.

Je creëert wie je bent, door middel van de spullen die je koopt en hebt.

Is een leugen.

Bij minimalisme denken de meeste mensen niet direct aan creativiteit. Witte muren, altijd dezelfde outfit, nooit eens iets leuks kopen? Creativiteit is iets met verfkwasten, grote canvassen, kraaltjes, lege potjes en een lijmpistool of toch meer iets voor mensen die duizenden euro’s krijgen voor hun werk of die op zijn minst exposeren zo nu en dan?

Pasgeleden zag ik een filmpje van een jonge vrouw die zei dat ze als kind al niet snapte dat volwassenen in van die saaie huizen woonden. Geel met roze stippen, paarse glitter, felgekleurde bloempjes in hysterische vazen is veel mooier! En zo was haar huis ook. Ik vond het prachtig. Er zijn zo veel manieren om onze creativiteit vorm te geven.

Maar voor mij geldt: ik heb die spullen niet nodig om duiding, betekenis en expressie te geven aan mijn leven. Om mijn creativiteit te uiten. Er zijn zo veel dingen om te doen en manieren waarop we dat kunnen zonder dat er iemand aan verdient en zonder dat we die merken nodig hebben om onze identiteit te bevestigen.

Ik heb altijd bewondering voor mensen die een stil, teruggetrokken leven leven. Mensen die niet de behoefte voelen om elke vijf minuten een selfie te posten of hun leven te updaten op sociale media. Mensen die zich niets aantrekken van mode, merken, trends, het nieuws of sociale druk. Bescheiden mensen die tevreden zijn met weinig. (Vrijwillig) leven met weinig maakt per definitie creatief.

Toch den ik dat een minimalistisch leven net zo goed creatief kan zijn, als een leven gevuld met overdaad dat kan.

Door te koken met eenvoudige, indien mogelijk lokale ingrediënten. Door een levende tuin aan te leggen. Door te schrijven, te tekenen, een dagboek bij te houden, te repareren wat kapot is, door ‘aan onszelf te werken’, door simpelweg stil te staan bij de dingen en ons te verwonderen, door muziek te maken, goed te zijn voor anderen, door een dagboek bij te houden, door ons eigen plan in het leven te trekken, door diep in onszelf te kijken en ons gedrag -als dat niet is zoals we eigenlijk zouden willen- te analyseren en verbeteren, door attent te zijn en nieuwsgierig te blijven naar alle dingen om ons heen en ervan te leren. Door dingen zelf te maken.

Ik geloof niet dat creativiteit per se iets moet zijn wat we aan anderen kunnen laten zien. Je leven zoals je dat zelf wil, zonder de behoefte om tastbare zaken voor anderen te creëren, is net zo creatief als de soort waarvoor potten verf, canvassen, glimmende steentjes of spuitbussen nodig zijn.

In een boek van Domique Loreau (een Franse die in Kyoto, Japan woont) staan voorbeelden van oudere mensen die eenvoudig leven. Een dame die bij haar dochter woont en ’s ochtends in het park bewegingsoefeningen doet die de gemeente aanbiedt, op pad gaat voor de meest verse ingredienten voor het eten van die avond voor de familie en ’s avonds op haar kamer -voorzien van slechts een futon, radio en foto van haar overleden man- truien breit en leest. Ze zegt: ‘met zo weinig bezittingen, wat kan mij dan overkomen?’.

Prachtig.

Ja, dat is iets dat ik steeds meer besef. Hoe meer mijn eigen leven creëer, des te beter word ik in het leven ervan. Dat is mijn vorm van creativiteit.

Zonnetje, briesje, koffie met deugsojamelk, vrijdag… wat heerlijk. Het huis is netjes en een lang weekend staat voor de deur. Ik bedacht dat ik me eigenlijk altijd wel goed voelde -een paar echt lamlendige dagen daargelaten- maar sinds ik de knoop doorhakte om mijn ouders voorlopig op afstand te houden, is er zo veel meer licht in mijn bestaan.

Dat klinkt lekker dramatisch maar zo voelt het! Ik heb mijn broertje ‘terug’ nadat we allebei flink wat tropenjaren hebben gehad met verhuizingen, emigratie, vier kinderen in zeven jaar en hij de laatste paar jaar nog de zorg voor mijn ouders erbij ook.

Mijn moeder stuurde me een bericht. Ze had geconcludeerd dat de afgelopen tien, vijftien jaren goede jaren waren geweest, dat ze niet weet waarom wij ‘opeens’ boos zijn en dat ze ons toch altijd hebben laten meedelen in de goede dingen in hun leven. Ze hoopt dat we er snel overheen zijn en dat alles weer wordt zoals het was.

Ik wist niet wat ik moest zeggen dus ik typte drie A4’tjes vol. Ik heb geprobeerd geen verwijten te maken. Ik heb gezegd we allebei niet (meer) boos zijn. Allebei hebben we geen wrok of wraakgevoelens jegens hen.

Ik heb geschreven dat toen we uit Nederland terugkwamen, ik me afvroeg waarom ik me in hemelsnaam zo lang zo heb laten behandelen en dat dat een kettingreactie in gang zette bij mij en later bij mijn broer.

Ik heb gezegd dat ik terug zou willen gaan en dat meisje van negen en haar broertje van drie, vier jaar zou willen omhelzen en zeggen dat het niet waar was. Dat alles goed komt.
Dat haar vader zulke dingen zegt omdat hij zelf eindeloos onzeker en machteloos is.
Dat ze haar broertje moet beschermen, in plaats van boos op hem zijn omdat hij ogenschijnlijk nooit iets fout kan doen terwijl zij de bliksemafleider lijkt te zijn voor al zijn frustraties.
Dat ze geen verkeerd karakter heeft maar dat iemand die zichzelf prijst om zijn ‘bijtende sarcasme’ zoals het in zijn persoonlijkheidstest stond en zijn machteloosheid afreageert op kleine meisjes, dat wel heeft.
Dat wij ook eindeloos verdraagzaam, behulpzaam en loyaal naar hen zijn geweest en hen ook altijd hebben geholpen. Ondanks dat er altijd kritiek was, altijd commentaar, altijd negativiteit, altijd zich vasthaken in een opmerking, een oude koe, in iets dat hem -centrum van het universum als ie is- niet beviel.
Dat wij altijd hebben gezegd dat we hun ‘presence‘ willen, niet hun ‘presents‘.
Dat die dozen Lego weinig betekenen, maar dat ie meerdere keren (wel, altijd) op zijn telefoon zat als de kinderen de kaarsjes op de taart uitbliezen, wel. Verjaardagen die we uitstelden zodat zij erbij konden zijn.
Dat we zeker dankbaar zijn voor de goede dingen.
Dat we dankbaar zijn voor het perfecte voorbeeld van hoe het niet moet.
Dat er zeker wel weer contact kan zijn in de toekomst maar niet op de oude manier.

Dat was eergisteren. Ik ben benieuwd of ik nog iets hoor maar voor nu is het goed. Het is niet langer ons probleem dat hij alleen negativiteit wil zoeken, vinden en verspreiden of dat zij eraan blijft hangen en alles wat er gebeurde liever vergeet dan dat ze er ook verantwoordelijkheid voor neemt. Prima. Niet mijn aapjes, niet mijn circus.

Ik lees nu over o.a. vooroudertrauma’s en ik weet niet wat voor trauma zich bij hem heeft opgehoopt. Het is ook niet aan mij om dat te onderzoeken. Ik weet wel dat wij het niet doorgeven aan onze kinderen, hoewel we ongetwijfeld onze eigen fouten maken. Fouten die ik in het verleden maakte, probeer ik recht te zetten.

Mijn gedachten zijn kalmer. Ik ben gestopt met alcohol drinken en het kostte me geen enkele moeite. Ik lach meer en voel meer nu ik het gevoel heb dat er een zware last van m’n schouders is afgevallen. Een last waarvan ik eigenlijk niet eens bewust merkte, dat ik hem met me meedroeg. Ik was al echt een gelukkig mens maar nu lijkt er gewoon een extra zon te schijnen, ofzo. De dingen kosten minder moeite….

Al met al, hoe best tumultueus de laatste maanden ook waren (in mijn hoofd dan, verder gebeurt hier geen ruk ;)), aan de andere kant ligt iets heel moois.

Soms lees ik commentaren van mensen waarin ze zeggen dat ze minimalisme hebben geprobeerd, maar dat het niet werkte, niet lukte, niet leuk was of dat ze helemaal niets merkten van hun opruimpogingen als het ging om minder huishoudelijk werk, meer overzicht en minder stress.

Hoe kan het zijn dat je bejubelde effecten van minimalisme niet doordringen in je eigen huis, ondanks veel ontrommelen? Ik denk dat ik wel een idee heb….

Want ik herken het. Het duurt even, en er moet heel veel verdwijnen voor de effecten van ‘minder’ merkbaar worden.

Je neemt geen duidelijke beslissingen

Het is soms lastig om een ding resoluut de deur te wijzen. Weg is weg.

Voor mezelf hanteer ik ‘geen volmondige ‘ja’ is een nee’. Kleding bijvoorbeeld moet goed staan, netjes zijn en comfortabel aanvoelen. Als ik moet gaan verzinnen hoe of wanneer ik iets eventueel wel wil dragen dan is het een ‘nee’. Ik moet het nu willen dragen.

Jammer van die leuke rok, maar ik ga er geen vier kilo voor afvallen. Leuk truitje maar als ik er steeds aan loop te trekken, is het een ergernis ook al past het misschien nog wel bij die ene rok die een hogere taille heeft….

Ik ruimde wel eens op bij mijn moeder en dan zei ze over de gekste dingen: ‘laat dat nog maar even liggen’. Ze gebruikte het niet meer, ze wist niet eens dat het er lag maar toch mocht het nog niet weg.

Zodoende krijg je het elk half jaar in je handen en ligt het in de tussentijd alleen maar ruimte in te nemen in je kast. Rommel is weinig anders dan uitgestelde beslissingen.

Je hebt een ander doel voor ogen

Wil je zo min mogelijk bezitten en zo licht mogelijk leven of wil je een een opgeruimd huis maar ook een garderobe met veel keuze, optimaal comfort door zo veel mogelijk uit te besteden aan apparaten, een home cinema en elk gerecht op aarde kunnen maken in je eigen keuken? Dat is niet echt verenigbaar met elkaar.

Elke bezitting, brengt een last met zich mee. Een wasmachine, koelkast of stofzuiger zijn absoluut meer van nut dan gedoe maar hoe zit dat met ingewikkelde televisiesystemen, sapcentrifuges, kleding die speciale reiniging nodig heeft etc.?

Je kan niet alles hebben.

Je bent niet grondig genoeg

Hoe heerlijk is het om die twijfelgevallen ook gewoon in de donatiedoos te stoppen? Om voor dingen waar je al jaren mee worstelt, de knoop door te hakken en te zeggen: ‘dit gaat nu weg!’?

Als je een keer in een heel goede, rigoureuze bui bent, pluk daar dan de vruchten van. En: als je besluit om iets te doneren, is het doorgaans niet dezelfde dag nog weg. Als je spijt krijgt -in het geval dat je het je een paar uur later nog herinnert ;)- is het zo weer uit de doos gevist.

Je mindset is er een van ‘ik ga het misschien nog nodig hebben’

Ik heb wel eens iets opnieuw gekocht (een kleinere, makkelijkere frituurpan op aandringen van de man toen ik de onze had weggedaan) maar verder kan ik me niet herinneren dat ik ooit spijt had van iets dat ik weg deed. Waarom? Ik wil graag leven met zo min mogelijk spullen.

Als je ontrommelt met het idee dat alles zonde is om weg te doen en je alles wellicht nog eens nodig hebt, dan zal je geest een dergelijke situatie voor je creëren. Andersom is het ook het geval.

Natuurlijk komt het wel eens voor dat we bijvoorbeeld net die paar restjes hout hebben opgebrand nu een klein balkje nodig is om iets te repareren maar ik merk dat daar altijd wel een andere oplossing voor is. Je vindt het bijvoorbeeld opeens op straat of er zakt een tuinstoel door zijn voegen zodat je een hele berg balkjes hebt 🙂

Je hebt een methode die niet bij je past

Kon Mari? Alles uit de kast trekken en met een schone lei beginnen? Alles erin laten en beginnen met afval weggooien, vervolgens alles eruit halen dat naar een andere plek moet en daarna de dingen sorteren die je niet meer wil? Zo veel mensen, zo veel manieren.

Als je snel overweldigd bent, is alles uit je kasten trekken niet de beste manier. Als je weinig tijd hebt, is je hele huis ontrommelen in een week, niet mogelijk.

Neem niet zo maar een methode over maar vraag je af of het bij jouw leven en persoonlijkheid past. Vind je eigen weg 🙂

Je verwart ‘in goede staat’ met ‘handig’

Je kan vijf prachtige tassen hebben en er maar een of twee gebruiken. ‘Ja maar ze zijn nog prima. Ik zou ze heel goed kunnen gebruiken, als deze twee kapot zijn’.

Aangezien het nu je favorieten al niet zijn, is de kans klein dat ze het daarna opeens wel worden.

Misschien heb je een pannenset, waarvan je alleen de twee middelste maten gebruikt. Die grootste en kleinste twee zijn heel bruikbaar. In prima staat. Maar als je ze niet gebruikt, is het rommel, hoe mooi, nieuw, nuttig of ooit duur ook.

Nog prima, is niet hetzelfde als nuttig. Als je het niet gebruikt, is het niet nuttig.

En sterker: ook als je het wel gebruikt, kan het vrij nutteloos zijn. Als je de trotse eigenaar bent van een kalkoenpan, mosselpan, vispan, aspergepan, paellapan, braadslee en stoompan en die allemaal gebruikt moet je ze natuurlijk vooral houden als je dat wil, maar als lichter leven je doel is, moet je beseffen dat je al deze dingen ook kan bereiden in een goede koekenpan en simpele steelpan.

Je verzint te veel excuses

• Daar kan ik een plantenbak van maken (doe maar niet 😉 )
• Ik wil een keer een vlaggenlijn maken met alle oude babykleding (nee hoor, dat ga je niet)
• Misschien is dat nog wel leuk voor eventuele kleinkinderen (je eeuwig vrijgezelle dochter)
• Dit kan ik best gebruiken als ik eens x, y of z wil maken of doen (ja, wanneer?)
• Het was heel duur, dus weggooien is zonde (kopen was zonde, iets dat bruikbaar is voor een ander ongebruikt in de kast houden is nog meer zonde)
• Deze deurkruk uit het huis waarin ik opgroeide is heel belangrijk voor me (daarom ligt ie in een doos in de garage)

Vraag jezelf af: is het NU handig? Is het NU mooi? Maakt het me NU gelukkig om deze oude foto’s te bekijken? Ga ik het zeker weten het komend half jaar gebruiken? Zo nee, dan is het rommel.

Je verbindt een onterechte status aan bepaalde dingen

‘Foto’s doe je niet weg’. ‘Boeken doe je niet weg’. ‘Kraamverslagen en babyschoentjes doe je niet weg’. Natuurlijk moet iedereen hierin zijn eigen maatstaven hanteren maar er is geen enkele reden waarom je zulke dingen wel zou bewaren.

Ik heb een paar jaar geleden mijn fotoboeken van mijn jeugd weggedaan en alleen de foto’s bewaard met mijn opa’s en oma’s en Pingie, onze kat. Mijn moeder vertelde me nog eens hoe erg ze het zou vinden als ik ze weg zou doen omdat ze ze met veel liefde had gemaakt. Ze waren echter letterlijk en figuurlijk te zwaar om met me mee te blijven dragen en de opluchting toen ik ze in de kliko gooide, was gigantisch.

Ook de kraamverslagen van de kinderen. In Noorwegen doen ze daar niet aan en ik vroeg me af wat nu de meerwaarde was van het bewaren van die nietszeggende details als hoeveel ml. melk het kind had gedronken en dat mama gruwelijk stuwing had. Ook weg ermee.

Houd geen dingen in je leven omdat anderen zeggen dat ze je moet behouden. Het is jouw leven, jij bepaalt wat erin mag blijven.

Je blijft kopen

De wereld gaat ten onder aan de leuke en handige dingen. Er is altijd iets beters dan wat je nu hebt. En dat is prima. Gewoon lekker zo laten.

Ja, het is fijn om zo nu en dan iets te vervangen door iets dat beter past bij je huidige leven en iets dat simpelweg mooi is, is ook nuttig. We hebben mooie dingen nodig om ons heen! Maar zo veel van onze aankopen, zijn overbodig en niet weloverwogen en juist die dingen, compliceren het dagelijks leven meer dan is lief is.

Het is geen levensstijl

Hoe vaker je ontrommelt, des te makkelijker wordt het. En als het goed is, komt er een punt waarop je zo veel hebt ontrommeld, dat je alleen nog maar hoeft bij te houden. Belangrijk is wel om ontrommelen een dagelijkse taak te maken. Als je de was vouwt, pluk je het te kleine broekje, de sok met gaten of verwassen sweater eruit. Als je in je keukenlade vier spatels vindt, leg je er twee in de doos voor de kringloop. Trek je die knellende panty na een uurtje weer uit, deponeer je hem in de prullenbak. Enzovoort.

Dat voorkomt de noodzaak tot ontrommelmarathons en houdt de dagelijkse gang van zaken een stuk overzichtelijker.

Je denkt dat je te veel nodig hebt

Er zijn een paar dingen die het leven echt heel veel aangenamer maken maar zo heel veel is dat helemaal niet. Natuurlijk willen we niet leven als een arme boer op het platteland van India maar we hebben ook niet zo veel nodig als ons wordt verteld. We vrezen dat ons leven niet compleet of handig is, als we iets niet bezitten maar ondertussen bezitten we zo veel, dat dat juist onhandig is. Onhandiger nog, dan iets niet bezitten.

Dus.

Eenvoudig leven: mijn opa en oma deden dat. In alles. Ze bezaten geen huis of auto, hamsterden niet en aten altijd verse dingen die ze voor maximaal drie dagen vooruit kochten. Als ik dan kijk hoeveel kruiden, kleding, apparaten, potjes, blikjes, shampoo en noem het allemaal maar op we hier verbruiken… dan heb ik nog best wat te leren. Natuurlijk, zij groeiden op een in andere tijd, woonde in een ander land, had maar een kind -en wat voor een….- maar toch.

Experimenten in minimalisme

Ik houd ervan om te experimenteren met ‘leven met minder’. Soms een tijdje geen wijn, geen koffie, een maand of langer niets nieuws kopen, minder douchen (wel wassen, niet douchen) tevreden zijn met een exemplaar (lippenstift, handtas, drinkfles), zes weken lang de zelfde jurk dragen….

Steeds kom ik erachter dat de ‘sweet spot’ tussen te weinig en te veel bij veel dingen echt veel eerder zit bij ‘geen’ dan bij ‘meerdere’, wat al snel leidt tot ‘te veel’, en alle onrust die daarbij hoort.

Ik probeer nu te koken zonder apparaten, behalve de blender die toch ideaal is om meer groenten in de kinderen te krijgen.
Voor pizzabodems experimenteer ik met no-knead recepten. Niet om nu direct mijn rijstkoker en kitchenaid op finn.no te gooien maar hoe minder je nodig hebt, hoe vrijer je bent, uiteindelijk.

Steeds minder ‘variatie’. Als er iets onterecht wordt geprezen, is het variatie. Ja, op bepaalde gebieden van het leven is enige variatie fijn. Ik houd van wisselende seizoenen, ik eet niet elke dag hetzelfde en vind het leuk om die paar meubels soms op een andere plek te zetten en elke dag dezelfde jurk is uiteindelijk ook wat saai, maar ik hoef niet in alles, van sokken tot en met de kleur op onze nagels, keuze uit tien opties.

Mijn dagelijkse outfit bestaat nu uit een legging en een jurk. Een sweater dress in de winter (een lange, getailleerde trui) en een korte jurk met korte mouwen in de warmere maanden.

Het is erg aangenaam om niet me niet af te hoeven vragen: ‘wat ga ik dragen?’ en dan te moeten kiezen uit drie soorten broeken, vier rokjes, zes jurken en een regenboog aan tops en vestjes. Gewoon een van mijn vier jurken voor dat seizoen en een legging. Vestje indien te fris. Zit altijd goed, staat altijd netjes.

Ik ontdekte het ondergoed merk Cosabella. De perfecte combinatie van sexy en toch comfortabel. Hoe ouder ik word, hoe gevoeliger mijn lijf voor alles wat niet comfortabel is. Waar ik vijf jaar geleden geen probleem mee had, irriteert me nu al gauw. Vervelend!

Andere gebieden waarop het minimaliseren van opties en keuzes en aantallen fijn is:

• Alleen de make up gebruiken en hebben die eigenlijk al meer dan twintig jaar mijn favoriete kleuren zijn. Zilveren oogschaduw, mascara, wenkbrauwpotlood, donkerrode lippenstift.
• Een soort waspoeder, soms een scheutje azijn.
• Een soort koffiekoppen, borden, schalen, schaaltjes, bestek….
• Zo min mogelijk decoratie. Als het aan mij lag, waren de muren leeg -de ramen zijn genoeg ‘schilderij’- maar ik ben niet alleen, dus hebben we een compromis
• Minder keukenapparaten. Ja, er zijn veel apparaten die een bepaalde taak makkelijker maken, maar ik hoef niet alles te kunnen maken en bovendien hebben mensen die taak vaak al honderden of duizenden jaren uitgevoerd zonder het gebruik van ingewikkelde machines.

Over eten… Hoe meer vers, hoe beter. Ook dat probeer ik zo eenvoudig mogelijk te maken. Ik maak nog zelden zes gerechten voor het avondeten en besef dat ik niet elke avond voor zes man lievelingseten kan maken.
Vooruit koken (batchcooking) doe ik ook niet meer. Ik kook alleen rijst voor een paar dagen en dat is het. De rest maak ik vers klaar.

We hebben in veel gevallen meer dan genoeg aan een exemplaar (en vaak zijn we beter af zonder het ding in kwestie) maar ‘de buitenwereld’ (of die op het magische schermpje in onze broekzak) dringt ons het idee op dat meer, meer, meer of nieuwer en ‘beter’ ook meer geluk, meer blijheid, meer schoonheid, meer tevredenheid betekent terwijl het tegendeel vaak het geval is.

Lichter = beter 🙂

Het internet vergeet nooit, maar ook niet alles hoeft met algoritmes opgepikt dus ik heb mijn laatste twee posts, voor wie dat lezen wil, in een word document gezet hieronder.

Ik wil eens even een samenvatting maken van dingen die ik de afgelopen tijd heb geleerd over narcisme. Iets dat ik nooit uit mezelf had gaan onderzoeken omdat ik een heel ander beeld had bij ‘ de narcist’ (meer Donald Trump, bijvoorbeeld).

Dan zet ik maar eens op een rijtje hoe de narcist is.

Hoe de narcist het laat lijken dat jij het probleem bent

• Ze trekken je in een argument. Ze zoeken iets op waarmee ze het niet eens zijn en bijten zich vast in dat ding, blijven je uitdagen….
• Ze vragen van je dat je jezelf verklaart, keer op keer. Waar een ander zegt: ‘prima, we hoeven het niet eens te zijn en ik respecteer je mening’ blijft de narcist zagen en poeren. Ook als je zelf het gesprek een andere kant op wil draaien, blijven ze terugkomen op het onderwerp en je vragen om nadere verklaring
• Ze kunnen het niet hebben als je een eigen mening hebt. Die wordt aangevallen, belachelijk gemaakt, in twijfel getrokken. Normaal zijn discussies leuk, ook al gaat het er hevig aan toe maar met een narcist… niet.
• Ze maken je verantwoordelijk voor hun emoties. ‘Ik ben zo gekwetst door wat je tegen me gezegd hebt’. Of je aankijken en uit het niet zeggen: ‘je hebt zo je teleurstellingen’.
• Geen excuses maken. We zijn allemaal wel eens niet in ons gewone doen en zeggen de verkeerde dingen. Normaal gesproken maak je excuses, ook aan je kinderen voor overtrokken reacties maar van een narcist zal je geen excuses krijgen, hoe ongepast het gedrag ook was.

Hoe ze hun kinderen behandelen

• Ze willen dat hun kinderen ‘normaal’ zijn, aka perfect voor de buitenwereld en hun eigen wereldje, de kinderen mogen niet zichzelf zijn
• Er is nooit samenspraak, alleen top-down controle en intimidatie
• Hun kritiek wordt breed uitgemeten, het liefst in gezelschap van anderen maar anderzijds kan in gezelschap het kind heel anders behandeld worden dan thuis
• Kinderen gehoorzamen uit angst voor represailles, niet omdat ze het nut van de regels zien (vijf minuten te laat is een uur uitgekafferd worden, bijvoorbeeld)
• De silent treatment zit bovenin in hun gereedschapskist. Voor een kind is buitengesloten worden een van de ergste dingen
• Ze liegen glashard zodat de kinderen aan zichzelf gaan twijfelen (jij hebt je handen in de frituurpan gedaan en ze afgeveegd aan het gordijn!!!!!) No I kid you not.
• Gewone dingen tot heldendaden verheffen: (‘hoe vaak heb ik je geslagen? Nee, zie je wel, ik ben een goede vader!)
• Hobby’s, liefhebberijen, vrienden en andere dingen afzeiken
• Het kind verantwoordelijk maken voor hun buien (als jij nou maar eens dankbaar was voor alles ik wat voor je deed, dan was het hier tenminste een keer gezellig)
• Ze weten precies hoe ze op je in moeten spelen als het moet… ‘Maar Gerlindetje, vertel me dan eens wat ik allemaal verkeerd heb gedaan’
• Totaal geen idee hebben waar je het over hebt, wanneer geconfronteerd. ‘Je ziet spoken’, ‘zo is het niet gegaan’ en ‘dat is nooit mijn bedoeling geweest, ik wist niet dat je je dat zo zou aantrekken’.
• Verwachten dat jij weet wat je fout doet (na twee dagen silent treatment zeggen: ‘als je nou nog niet weet wat er aan de hand is, dan begrijp je er echt helemaal niets van’.

Wat voorbeelden van gaslighting

• Mark Rutte die zijn mond opendoet
• Jouw gevoelens onbelangrijk maken (maak je je daar nu nog steeds druk om?)
• De regels zelf maken en veranderen zonder dat iemand dat verder weet maar het wel tegen je gebruiken
• Zeggen dat je dingen verkeerd onthouden hebt, boos worden omdat mensen een andere herinneringen hebben aan de gebeurtenis in kwestie
• Jou verantwoordelijk maken voor hun gevoelens, problemen, uitbarstingen etc.
• Glashard liegen over dingen die wel of niet gebeurd of gezegd zijn
• Jou beschuldigen van dingen die je niet hebt gedaan
• Jouw emoties en reacties belachelijk maken

Enfin. Mijn ouders volledig uit mijn leven bannen is geen optie (sowieso niet voor mijn kinderen, het zijn wel hun opa en oma) maar het is belangrijk de narcist niet langer te voorzien van munitie, te voeden. Ermee in discussie gaan, is zinloos. Je krijgt een berg verwijten, niet te zaken doende argumenten en een ‘word salad’ naar je hoofd waar je echt niets mee kan. (serieus, het filmpje hieronder is zo herkenbaar!)

De narcist deelgenoot maken van je ideeën, gevoelens, dromen, overwegingen en ervaringen… veel kan en zal tegen je gebruikt worden, worden aangegrepen om je belachelijk te maken of aan te vallen en meer van dat. Dus, het is zaak om je relatie met een narcist, als je die moet hebben, zo ‘zakelijk’ mogelijk te houden en te onthouden waar het om gaat voor jou. Om je niet te laten verleiden in te gaan op wat hij of zij zegt. Te glimlachen als er weer eens een aanval wordt gedaan of een conflict wordt uitgelokt.

Als je de narcist door hebt en je je uitspreekt, als je hem of haar confronteert, zal de narcist van alles proberen om je te laten geloven dat hij of zij het niet zo bedoelde, dat je het verkeerd hebt begrepen, dat hij of zij toch veel om je geeft. Enzovoort. Ik denk dat je afstand behouden met een ‘ik laat me verrassen’-houding het beste werkt.
Ik geloof niet (meer) dat zo iemand kan veranderen dus je reserves laten varen is geen goed idee, tenzij je graag meer van hetzelfde wil.

Met die ouwe zoek geen contact meer (al meer dan een half jaar niet en dat bevalt me prima), maar met mijn moeder kan ik op een ‘gezellige’ basis blijven communiceren. Tja…

Ik zal hun problemen niet meer de mijne maken, geen oplossingen meer aandragen, proberen te helpen of wat dan ook. Gewoon, koetjes en kalfjes en soms een foto van haar kleinkinderen. Dat scheelt mij enorm veel gedoe en hoofdbrekens maar heeft niet de lelijke consequenties van een volledig dichtgelagen deur, hoewel ik dat voor mezelf wel het makkelijkste zou vinden.

Wel…

Ha en fin dag, folkens! Het is hier de nationale feestdag en de kinderen en ik zitten bij te komen van de mensenmassa 😀 Vanmiddag, als het wat stiller is, gaan we naar het durp voor een ijsje, want dat hoort erbij. Het is prachtig weer, het is stil, het leven is goed 🙂

Zo veel dingen vallen of staan bij de manier waarop we er tegenaan kijken. Zo ook leven met minder geld en minder spullen.

Als je jezelf vertelt dat je dol bent op nieuwe make up, kleding en accessoires kopen maar je ‘mag’ het niet want je ‘moet’ besparen, dan wordt hierin slagen erg lastig. Als je jezelf echter vertelt dat je ervoor kiest om voor nu je financiële situatie te prioriteren omwille van je nachtrust en de stabiliteit van je gezin, is het vermoedelijk makkelijker om weerstand te bieden aan verleidingen.

Onthoud dat teveel van wat dan ook, nooit chic is, of mooi. Of voldoening geeft. Japanse huizen zijn vaak nog het toonbeeld van elegante eenvoud. Er is bijna niets, maar wat er is is van grote betekenis.

Winkels met designerspullen hangen niet propvol met koopwaar en decoratie maar zijn juist zo aantrekkelijk omdat wat er hangt, zijn eigen ruimte heeft. Er is misschien een grote kroonluchter als blikvanger, een grote plant, een gigantische houten tafel maar er is nergens ‘te veel’.

Als we weg willen, gaan we vaak naar het strand, met uitzicht op water, water, water. En zand. We gaan naar een hotel, waar alleen het hoognodige aanwezig is. Of we gaan voor de lol in een piepklein huisje zitten, zonder de verleiding en afleiding van alledag. Dat is niet voor niets! In leegte is alles. Less is more.

Leven met minder is niet ‘ik moet besparen’ en ‘ik mag niets uitgeven’ en ‘ik moet in de kou zitten’. Leven met minder is:

• Ervoor kiezen om op te maken wat je hebt, voor je nieuw koopt. Zo’n fijn gevoel om een lege verpakking weg te doen, om een product op te gebruiken….
• Een wandeling in het park te maken, in plaats van door de stad te slenteren
• Geen grote bak ijs kopen, maar een bakje heerlijk geurige aardbeien en die netjes wassen, snijden en in de zon opeten
• Geen bed vol met decoratief textiel, maar schone lakens van natuurlijk materiaal en op tijd naar bed met een boek
• Investeren in goede kwaliteit, in plaats van in meer van matige kwaliteit
• Je leven ontdoen van alles wat niet praktisch of prachtig is
• Creatieve recepten maken met de verse spullen die je nog hebt, maar al die zielige halve potjes curry en sauzen, verwijderen uit je koelkast
• Een eigen stijl hebben die weliswaar evolueert maar niet meewaait met trends
• Je badkamer schoon houden en producten die je niet bevallen, wegdoen
• Je persoonlijke verzorging doen met een handvol kwaliteitsproducten (jojoba-olie voor je gezicht, een puimsteen voor je voeten, make up van dr. Hauschka)
• Je telefoon -die je constant aanzet tot vergelijken, consumeren, verlangen- het grootste deel van de dag negeren, omdat je een eigen leven hebt, enzo
• Koken met verse ingrediënten, het liefst lokaal
• Een paar simpele recepten achter de hand hebben voor dagen waarop koken erbij in wil schieten
• Liever leven zonder iets, dan met een exemplaar van slechte kwaliteit
• Een buffer hebben, zodat een tegenvaller een probleem is wat je met wat geld op kan lossen, zonder dat het de rest van je leven ook ontspoort
• Je voorbereiden op de dag, zodat je niet heel de tijd hoeft te improviseren en haasten
• Je outfits herhalen. Who cares? Niemand. Een handvol exemplaren van iets (tops, broeken, jurken) is echt genoeg
• Tijdloze kleding en meubels, zodat je je niet over vijf jaar moet verontschuldigen met ‘dat was toen mode’
• Reclame uit je leven bannen. Er is reclame, omdat het werkt. Ook al denk je dat het geen invloed op je heeft. Ook al komt het niet als zodanig binnen, jezelf met de hele wereld kunnen vergelijken is niet goed en leidt onherroepelijk tot gevoelens van inferieur zijn, als je je niet goed wapent
• Een schoon huis. En hoe minder rommel je hebt, des te makkelijker is het om je huis schoon te houden.
• Sowieso, oud maar schoon wint het van nieuw en smoezelig.
• Genieten van lege ruimte in je huis, in plaats van elk plekje op willen vullen met spulletjes
• Je was ophangen omdat je kleding langer meegaat, het geen stroom kost en lekkerder ruikt
• Niet meteen ‘geld naar het probleem gooien’, maar proberen de dingen eerst zelf op te lossen
• Je lievelingsschoenen of -kleding laten repareren, ook al is het ‘economisch’ niet nuttig
• Breken met mensen die de energie uit je zuigen. Ervoor zorgen dat je zo min mogelijk zorgen hebt om te moeten verdoven met wat dan ook
• Ontrommelen, ontrommelen en nog een keer ontrommelen, in plaats van naar een meubelwinkel voor nog meer opbergoplossingen
• Een simpele routine voor je huishouden, zodat poetsmarathons en dure schoonmaakmiddelen dingen worden van het verleden
• Beseffen dat niet alles nieuw hoeft te zijn. Het is prima om op een stoel te zitten waar de kat aan heeft gekrabbeld, aan een tafel te eten vol met butsen (hout wordt hier charmanter van, fineer… niet zo)
• Zelf bepalen wat je koopt, a.k.a. winkelen met een lijstje en je daaraan houden. Of je nu naar de supermarkt, de hema of het tuincentrum gaat
• Stekjes ruilen met buren en vrienden in plaats van naar het tuincentrum gaan
• Multifunctionele spullen hebben: stoelen voor binnen, die je makkelijk op je balkon kan schuiven, glazen die ook warme dranken kunnen hebben, beddengoed dat je het jaar rond kan gebruiken (linnen, of stevig katoen), een jas die bijna het hele jaar door kan gebruiken, een jurk die met hakken naar de schouwburg kan of met sneakers naar de supermarkt (maar misschien is sneakers onder een rok of jurk typisch Noors? Ik weet het niet meer!)
• ‘Nee’ zeggen, zonder jezelf uit te putten in excuses
• Je administratie op orde hebben zodat je niet werkt voor slapende abonnementen, overbodige verzekeringen en nodeloos hoge rentes
• Je niet laten verleiden door aanbiedingen, tenzij je die dingen absoluut nodig hebt
• Beseffen dat een gezond lijf en tevreden zijn met jezelf, je er veel beter uit laat zien, dan welk nieuw kledingstuk dan ook
• Beseffen dat je goed bent zoals je bent. Gewoon, nu. Eet voor je gezondheid, niet voor je gewicht. Accepteer je rimpels, je paar kilo te veel. De wereld profiteert gruwelijk van onze onzekerheid. Het leven is te kort voor constante zelf-twijfel
• Schoonheid zien in het imperfecte, het tijdelijke. Een veldboeket of uitgebloeide plant als engelwortel, heeft meer schoonheid – in mijn ogen- dan een boeket op steroïden van de bloemist. Verweerd hout meer dan plastic
• Leven met zo min mogelijk van iets, net boven het punt waarop het onpraktisch wordt.
• Weten dat een exemplaar van iets, de ‘sweet spot’ is tussen deprivatie en overbodig
• Iets niet hebben, kan net zo fijn zijn als iets wel hebben. Of meer. Want minder spullen is minder gedoe aan je hoofd. Minder om te onderhouden. Meer is niet beter.
• Proberen om zo min mogelijk afval te produceren door langer met dingen te doen, ze te repareren, je eigen zakjes en tassen mee te nemen naar de winkel, te kiezen voor verpakkingsvrij of recyclebare verpakkingen in plaats van plastic (plastic recycling is een scam)
• Genieten van gratis dingen: fijne muziek, goede podcasts, zonnestralen, een korte wandeling, schatten in de natuur in de vorm van schelpen, takken, denneappels, zonsondergangen, frisse lucht, het bekijken van kevertjes in je tuin, bloemen laten groeien die goed zijn voor bijen, een goed gesprek, een dagboek bijhouden, het ruisen van bladeren van de bomen, een picknick, het geluid van de auto van je liefje die thuiskomt, je spullen opruimen en organiseren, je ramen wat vaker lappen….

Minimalisme gaat om meer dan ‘weinig spullen’ maar in mijn ogen is waar we ons dag in dag uit mee omringen, van grote betekenis. Een verrommeld huis straalt uit naar allerlei andere gebieden van het leven. Er is onderzocht dat mensen in een rommelige keuken eerder kiezen voor ongezond eten en mensen in een nette keuken, voor gezonde opties. Veelzeggend, wat mij betreft!

Minimalisme is wat mij betreft niet het mezelf ontzeggen van dingen, omwille van minimalisme. Ik kan nog steeds genieten van dingen die niet precies noodzakelijk zijn. Als je zo gaat beginnen, is er nauwelijks iets ‘noodzakelijk’ maar een beetje extra, geeft nu eenmaal wat schwung aan het leven.

Dus hier een kleine opsomming van dingen die voor mij essentieel zijn, of belangrijk. Want ik kan best avondeten maken in een enkele pan, maar daar zie ik de lol niet van, bijvoorbeeld. En natuurlijk, alleen water is essentieel maar koffie en wijn hebben ook zo hun plek en de kinderen vinden het geweldig om kleine cakejes te bakken in de minimuffinmaker die we voor 5 euro bij de kringloop kochten.

En ja, een lamp aan het plafond geeft ook genoeg licht, maar sfeer is ook belangrijk. Ik houd van kaarsen, houtvuurtjes en gedempt licht. Ik heb niet veel decoratie maar wat ik heb, maakt me blij. Dus.

Persoonlijke verzorging

• Haarborstel. Eentje die lief is voor mijn haar, van natuurlijke materialen
• Zwarte scrunchie en een dik elastiek
• Make up: mascara, poeder, foundation, oogschaduw (licht- en donkergrijs) eyeliner, wenkbrauwpotlood, lippenstift (2 kleuren), mascara
• Nagelvijl, nagelschaar, pincet
• Katoenen doekjes voor oilcleansing (zodat ik het gebruik van watjes kan minimaliseren)
• Olijf- of kokosolie, voor oilcleansing en ‘bodylotion’
• Shampoo. Soms roggemeel, soms (biologische) shampoo. Een leave in conditioner voor incidenteel gebruik.
• Scheermes (foute Gilette, maar de mesjes gaan eeuwig mee als je ze scherp houdt door op je huid een paar keer een tegengestelde scheerbeweging te maken na gebruik)
• Tandenborstel en tandpasta
• Zonnebrand. Mijn gezicht wordt de laatste jaren *niet* meer gelukkig van felle zon

Persoonlijke spullen

• Notitieboek en pen
• Agenda
• Verrekijker (ik zag gisteren ganzen met zes jongen, zo geweldig!)
• Een schoenendoos met brieven, kleine dingetjes en kaarten
• E-readers (een kindle en een later gekregen kobo)
• Telefoon
• Laptop (gedeeld tussen man en mij, tevens onze ‘televisie’)
• Ketting met zwarte roos, gekregen van mijn man
• Ketting met zilveren rondje, van Etsy
• Verlovings- en trouwring, altijd om
• Oorbellen (ik ben over mijn overgevoeligheid heen, ik heb drie paar nu)
• Zonnebril
• Zonnehoed

Buiten de deur

• Leren handtas
• Grotere tas voor biebboeken of een rondje ‘winkelen’
• Patagonia rugzak voor lange wandelingen of reizen
• Portemonnee met rijbewijs, biebpas, twee bankpassen, klantenkaart van supermarkt, cash
• 3 in 1 jas van Bergans
• Dikke gevoerde lange jas voor arctische temperaturen
• Leren handschoenen, gevoerd
• Muts
• Colsjaal

Schoenen

• New Balance sneakers, voor wandelingen
• Hoge Dr. Martens met rozen, voor alledag
• Simpele zwarte gympen voor zomerse dagen en voor binnen
• Donkerrode gevoerde Dr. Martens, de warmste schoenen voor onder nul
• Hoge pumps voor een incidentele ‘aangelegenheid’
• Zwarte laarzen van duoboots (ik draag ze zelden maar gekregen van mijn man en zo mooi)
• Enkellaarzen van Mustang
• Schapenwollen pantoffels, als het echt heel koud is

(ja, alleen de eerste vier zijn echt nodig)

Kleding

• Leggings van GAP, twee stuks
• Nepleren broek
• Nepleren rokje
• Grijze warme jurk
• Zwarte merinowollen jurk
• Blauwe wollen jurk
• Teal warme trui
• Zwarte gehaakte trui
• Blauwe warme trui
• Zwarte tuniek
• Zwarte nette jurk
• Zwart-blauwe nette jurk
• Kort dun vestje
• Kort wollen vestje met nepbontkraag
• Thermolongsleeve, twee stuks
• Lang open vest
• Wijd uitlopende broek
• Comfy ‘yogabroek’achtig ding
• Vier zomerse tops
• Sokken in wol en katoen, genoeg voor een dikke week
• Ondergoed, genoeg voor een dikke week
• BH’s, twee stuks
• Hemdjes, drie stuks
• Panty’s, 3 stuks
• 100 denier leggings van de Hema, 2 stuks
• Thermosokken (heatholders, geweldig)
• Gehaakte poncho
• Badjas
• Bikini

(het lijkt veel maar het is voor een jaar, met temperaturen tussen de -15 en +30)

In de keuken

• Snijplank, van hout
• Grote snijplank, hout, ook om pizza op te serveren en snijden
• Molenmesjes in carbonstaal, twee stuks
• Herdersmes
• Een gewone hoeveelheid messen, vorken en lepels
• Borden, schalen en schaaltjes (oftast van ikea)
• Koffiekoppen (vardera van ikea, blijft koffie lang heet in)
• Theeglazen (pokal van ikea)
• Waterglazen (van de xenos)
• Wijnglas (een gewoon glas, zonder steel)
• Bierglas
• Gietijzeren stoofpan (fiskars)
• Lichte ijzeren koekenpan (obh nordica)
• De Buyere kleinere koekenpan
• Een kleine, iets grotere en grote pan met deksel (RVS, ikea)
• Twee ijzeren spatels (kringloop)
• Flessenlikker
• Garde
• Schaar (grote, Stanley)
• Staafmixer (kitchenaid, pokkeding)
• Blender (obh nordica)
• KitchenAid
• Weegschaal (Ikea)
• Maatbeker
• Cups-maatschepjes
• Rasp
• Trechter
• Blikopener (een goeie maar niet meer te krijgen)
• Melkopschuimer (bodum)
• Afvalbakken, vier stuks
• RVS grilstokjes
• Sushimat, eetstokjes
• Rijstkoker
• Koffiezetapparaat (moccamaster)
• Minimuffinmaker (voor de kinderen)
• Frituurpan (tefal, een kleintje en makkelijk schoon te maken, man kon niet zonder)
• Wafelijzer (verplicht in Noorwegen 😉 tvens tosti-ijzer en broodrooster)
• Vaten voor het maken van wijn en bier

We gaan nooit uit eten, laten nooit eten bezorgen en maken veel zelf. Niet alles is even nodig, maar voor die keer dat we zin hebben in sushi – pizza – cappuccino – patat – cake is het fijn om de spullen ervoor te hebben.

Huishoudelijk

• Henry de stofzuiger
• Stoffer (biltema)
• Veger & blik
• Dweil met wasbare dweilen
• RVS emmer
• Vliegenmepper
• Doekjes
• Beddengoed, twee sets in linnen (ellos, gemaakt in Frankrijk)
• Onderlakens, twee stuks (flanel en katoen)
• Voor de kinderen een set in flanel en in katoen, plus fleecedekens voor ijskoude nachten (jysk)
• Kachelpook
• Kachelwarmteventilatordings (jula)
• Handdoeken, twee per persoon (ikea)
• Printer. Sta-in-de-weg maar vaak genoeg gebruikt om het gebruik te rechtvaardigen 😉

Meubels – keuken

• Eettafel met zes stoelen (zelfgemaakt plus ikea)
• Vakkenkast voor boeken, flessen bier, een mand p.p. voor de kinderen hun ‘tech’ en huiswerk, snoertjes en laders (gaap, ikea)
• Grote kast voor keukenapparaten, de printer, vaten bier en wijn (tweedehands)

Meubels – woonkamer

• Grote bank (tweedehands)
• Drie fauteuils (tweedehands)
• Koffietafel (reforma sweden)
• Vier cd-rekken (niet mijn afdeling)
• Kast voor de audiomeuk (ikea)

Meubels – slaapkamer

• Garderobekast
• Bed (boxspringmatras op de grond)

Overig

• Kasten in de gang voor ’s mans gereedschap & autospullen
• Vakkenkast met meer bier, winteraccessoires, zomerspullen, skikleding, regenkleding, tijdelijk incourante schoenen etc.
• Vitrinekast met meuk van de man (modelautootjes en hobbyspullen)

Decoratie

• Schapenvachten, 4 stuks. Voor op de tuinbank, op de leren bank als het fris is, in de auto bij een lange reis…. (ullnorge)
• Metalen levensboom (etsy)
• Metalen vogeltjes op een tak (etsy)
• Hertjes canvas (ikea)
• John Bauer prints op canvas (posterlounge)
• Twee kandelaars (kringloop)
• Zoutlampen, 3 stuks
• Klok (ikea)
• Zamioculcas plant
• Twee waxinelichthouders (kastehelmi van Ittala)

Nou, weten jullie dat ook weer.

Doei!

De weg naar een lichter leven, vraagt om geregeld ‘hercalibreren’. Wat is nu nodig? Hoe voel ik me met of zonder X, Y of Z.

Verandering is moeilijk. Verandering is chaos. Laten gaan is soms pijnlijk maar nodig en niet alleen wat betreft spullen… maar als het weg is, blijkt het leven zonder een stuk aangenamer te zijn.

Je moet beseffen dat je in het nu leeft en dat het geen zin heeft om vast te houden aan dat wat ooit was, of dat wat al dan niet zal zijn in de toekomst. Soms moet je beseffen dat wat je altijd over iemand dacht, niet juist was. Een beeld loslaten. Van jezelf, van een ander, van hoe jij vindt dat de situatie zou moeten zijn. Soms laten mensen hun ware gezicht zien en blijkt dat ze je anders zien dan jij jezelf voor diegene zag. Ook dat hoef je niet met je mee te dragen.

Het leven gooit dingen naar ons hoofd. En natuurlijk, er zijn genoeg mensen die graag hun zorgen zouden ruilen voor de mijne maar we hoeven ook niet altijd onze eigen sh’t maar te marginaliseren ‘omdat er altijd mensen zijn die het erger hebben’. De weg naar genezing of heling vind je niet door te denken ‘ik moet niet zeuren want in elk geval heeft ie me nooit geslagen’ ofzo.

Accepteren, en verder gaan.

De man is zo heerlijk makkelijk. ‘Daar moet je je gewoon niet druk om maken.’ ‘Dan negeer je ze toch gewoon’. En hij heeft ook gewoon gelijk. Zoals Epictetus zei: alle mensen hebben een vader maar het universum is je geen leuke vader verschuldigd. En zo is het eigenlijk met alles. We denken dat we recht hebben op bepaalde dingen, maar hebben we dat? Het leven verloopt niet altijd zoals we willen. Hoe harder we vastklampen, des te meer we lijden.

Ik heb de dingen van vroeger ‘een plek gegeven’ zoals dat zo lekker wollig heet. En verder… laat ik het los. Om lichter te kunnen leven. Ik ben niet verantwoordelijk voor de problemen van een ander, net zoals ik anderen niet verantwoordelijk maak voor wat er in mijn hoofd zit.

Verder heeft het geen zin om de dingen nog langer vast te houden. Ik laat het gaan…. de ergernis, de verwondering, het ongeloof, de behoefte om dingen nog eens te bespreken. Het is besproken, overdacht, geaccepteerd en daarmee is het klaar. Het heeft geen zin om dingen nog langer met me mee te sjouwen, zeker aangezien het niet mijn dingen zijn om te dragen.

Het is wel goed zo.

En nu ga ik een blokje om.

Fijne dag allemaal!

En toen was het stil. Zo stil als het sinds vorige week dinsdagavond niet meer is geweest. Maandag hadden we het erover dat de tijd toch wel voorbij was gevlogen en na een kleine peiling bij de kinderen -hier blijven of Legoland- werd unaniem gekozen voor nog een paar dagen hier. Eat that, Legoland!

Maar ja, de Neerlandsche sleur riep voor de visite. Eiste. Dus zojuist hebben we ze uitgezwaaid. Ugh, dat gevoel dat je vanuit Noorwegen weer terug moet naar de files, de drukte en het A4-leven van Nederland. Dat bij het oversteken van de grens bij Bad Bentheim, het allerlaatste restje vakantiegevoel naar je tenen zakt en verdwijnt.

De vakantie hier heeft ze erg goed gedaan. Er is hier ook geen constante stroom van input zoals in Nederland. Geen drukke rare mensen, geen baan met collega’s met wie je he-le-maal niets hebt, geen druk verkeer, gedoe van school, geen schermen en billboards overal, geen overvolle winkels en parkeerplaatsen, geen televisie… maar gewoon, natuur die begint bij de voordeur, stilte, de ruimte om adem te halen en na te denken.

Dus ruimte om het leven thuis eens van een afstandje te bekijken. Soms ook heel erg nodig.

Een van de beste quotes die ik ooit las was dat je een leven moet creëren waar je geen vakantie van hoeft te nemen. Natuurlijk, reizen is leuk maar als je reist om een pauze te moeten nemen van je dagelijks leven, dan is het aanpassen van je dagelijkse realiteit misschien een beter idee dan vakanties (en spullen) blijven hoarden.

De man en ik houden van het leven hier. Natuurlijk moeten er dingen gedaan. Gewerkt, schoongemaakt, gekookt. Daar is weinig ontkomen aan. Maar het dagelijks leven is vrij van ‘gezeik’. Van ‘noise’. En dat is zo belangrijk. Als ik het wil, kan ik het opzoeken door naar een stad, Nederland of een groot winkelcentrum te gaan maar gek genoeg heb ik daar eigenlijk nooit behoefte aan 😉

Voor mij was het dan weer niet zo rustig 😀

Tantegerlindetantegerlindetantegerlinde??
– Tante Gerlinde moet even rustig koffie drinken nu dus ga maar even iets anders doen jongen.
Ja maar weet u Tantegerlindetantegerlindetantegerlinde…..

Elke dag koken voor 12 man. Eigenlijk 16 want het zijn grotere eters dan wij 😀 Niet heel veel anders dan voor 6, maar ik kan nu wel succesvol solliciteren naar de functie van instellingskok denk ik.

Ik heb inmiddels het huis weer opgeruimd en schoongemaakt en heb buiten gezeten tot ik besefte dat 6 graden en windkracht 4 eigenlijk helemaal niet lekker is, ondanks zonnetje. Een te groene smoothie gemaakt en opgedronken. Straks lekker een blokje om. Alleen…. oh, heerlijkheid.

Och ja. Als je dagelijks leven iets is om je op te verheugen, dan is het goed, denk ik.