Waarom minimalisme eleganter is.

Een van mijn favoriete quotes is ‘simplicity carried out to extremes, becomes elegance’. Ja, het is veel gemakkelijker om elegant te zijn wanneer je niet wordt omgeven door stapels meuk, je tas niet vol zit met oude kauwgompakjes en lege batterijen en je tijd in je agenda hebt om tot jezelf te komen.

De klassieke, ingetogen eenvoud van Audrey Hepburn versus de onbetaalbare overdaad Jennifer Lopez of Beyoncé.

Een paar manieren waarop minimalisme je leven eleganter maakt…. En ik bedoel niet ‘pink omhoog en drinken uit petieterige porseleinen theekopjes’ maar een serener, kalmer, overzichtelijker leven met zo min mogelijk stress.

Je winkelt minder. Je koopt alleen wat je nodig hebt. Het is een beeld dat jaloers moet maken, de vrouw met de 15 chique tasjes van allerlei luxe boetieks in haar handen maar ik vind het vooral sneu.

Wat denken ze dat deze dingen uiteindelijk toevoegen? Moet ik jaloers worden op iemand die d’r creditcard tot het uiterste belast of die haar dagen kan vullen met het doen van nutteloze aankopen, haar eigenwaarde halend uit de merken die ze zich kan veroorloven? Ik lees liever een boek of maak een wandeling.

Je sjouwt minder. Of het nu gaat om winkelen, verhuizen of het dagelijks leven: het leven is niet bedoeld om met spullen rond te sjouwen.

Natuurlijk hebben we allemaal wel eens iets dat op een andere plek terecht moet komen of een langere boodschappenlijst, maar als je minimalistisch leeft, sjouw je minder met spullen omdat de dingen die geen echte plek verdienen in je leven, je huis verlaten of er niet eens inkomen.

Je scrolt minder. Althans, dat hoop ik. Digitaal minimalisme is iets dat iedereen zou moeten nastreven: tijd voor je hersens om te rusten, het internet gebruiken als gereedschap in plaats van antwoord op vragen waarvan je niet wist dat je ze had, als de ultieme tijdverspiller. Je bent tevreden met je eigen leven in plaats van je te vergapen aan de levens van anderen. Als je minder scrolt blijft er tijd over gewoon eens niets te doen en je eigen gedachten te denken en te zien dat iedereen zijn leven omtrent even glamoureus is als het jouwe.

Je bent niet gierig of hebberig. Ik weet dat ik altijd genoeg heb, zo lang we de rekeningen, eten en een incidenteel paar schoenen of kledingstukken kunnen betalen. Ik hoef geen misbruik van anderen te maken om er zelf beter van te worden. Wat kunnen mensen zich laten kennen als het om geld gaat.

Je hebt ‘niets’ nodig. Er gaan weken en soms maanden voorbij dat ik alleen maar koop wat essentieel is en dat maakt me blij. Mijn grootste uitspatting is dan een zak vogelvoer: ik geniet meer van de vogels in de tuin dan van een nieuwe jas of servies of kussentjes.  Het is heerlijk om niet steeds iets te hebben waarvan je denkt dat het je leven zal veraangenamen: een nieuw paar schoenen, een woondeken in je juiste trendkleur, een keukenapparaat, een nieuwe verzekering…. het is allemaal een illusie.

Je kan de dingen laten gaan als het nodig is. Wanhopig ergens aan vasthouden is nooit een fraai gezicht. Ik heb een handvol spullen die me dierbaar zijn en de rest… daar heb ik niet zo veel mee. Bijna alles is opnieuw te koop en voor de dingen die dat niet zijn: het besef dat we nu leven en dat onze tijd het meest kostbare is dat we hebben, maakt het makkelijker om afstand te nemen van dingen.

Niet begeren. Sommige mensen dromen van een bepaald type auto, een diamanten ketting of huis in een bepaalde buurt en gaan ver om datgene te verkrijgen. Het wordt een obsessie en hun leven is niet compleet voor ze het ding verworven hebben.

De oudere man in zijn beveiligde garage in een grote stad die elke dag even in zijn Maserati gaat zitten maar hem niet de garage uit durft te rijden uit angst voor krassen. De vrouw die gelooft dat de grootte van de diamant op haar verlovingsring evenredig is aan de liefde van haar verloofde voor haar.

Het leven is zo veel makkelijker en genereus als je niets begeert.

Je bent meer flexibel. Hoe minder plek je nodig hebt je meer opties je hebt. Hoe minder je met je meezeult, des te makkelijker verander je je plannen en kan je ‘go with the flow’. Des te minder raak je gefrustreerd of in paniek als de dingen niet gaan zoals je had verwacht.

De inhoud van je kasten en lades zijn netter. Een kast waar stapels uitvallen als je ze opent, zijn toch net wat minder elegant dan een kast met slechts een paar goed gebruikte, essentiële items en flink wat lege ruimte er omheen. De H&M op zaterdagmiddag versus een luxe boetiek met kwaliteitsspullen.

Je struikelt minder. Het is best aangenaam als je ’s nachts door het donker door je huis loopt en het enige waar je over struikelt, is de kat. Niet over slingerende schoenen, vergeten speelgoed of een tas met nog op te ruimen boodschappen. Je hoeft geen zakken vol zooi aan de kant te trappen als je bij de deur van de meterkast moet zijn. Op je voeten blijven staan, is meer elegant.

Je bent minder kwijt en je vergeet minder. Ik ben notoir goed in dingen kwijt maken. Een tas met meer dan 1 vakjes, is de manier om dingen nooit meer te vinden. Daarom neem ik zo min mogelijk mee. Mijn pinpas zit in mijn telefoonhoesje en die zit samen met mijn autosleutel in een klein tasje waarin niets kwijt kan raken.

Als ik thuis kom, gaat de autosleutel terug op het schaaltje op de meterkast. Oh, de keren dat ik bij een kassa stond en door mijn tas groef om mijn portemonnee te vinden die ik drie seconden daarvoor nog gezien had….

Je hoeft je niet te verlagen tot het vechten om delen van een erfenis. Je weet dat je overleden geliefde niet zit in het lampje waarbij ze altijd zaten te haken of de bloedkoralen die ze bewaarden in een kistje op hun nachtkastje en zelfs niet in hun stoffige theeservies.

Is het irritant als familieleden op die dingen duiken, zelfs nog voor de erflater het leven laat? Natuurlijk. Maar in mijn ogen is het beter om daar vanaf een afstandje naar te kijken en om te glimlachen, dan in een door hun gierigheid in gang gezette erfenisoorlog te belanden.

Je hoeft niet steeds anders te zijn. Je vindt je eigen stijl in kleding, je huis en alle dingen die je doet. Je hoeft niets meer te updaten om meer ‘van nu’ te zijn want je bent tevreden zoals je zelf hebt bedacht dat je bent. Dat je van buiten altijd min of meer hetzelfde bent, maakt je alleen maar unieker. Uiteindelijk, stijliconen (de echte, niet die barbiepoppen die de roddelkranten vullen) doen ook niet aan trends, maar kiezen altijd voor een select aantal dingen waarvan ze weten dat het bij hen past.

Je kan beleefd weigeren. Of het nu gaat om een zak met doorgeefkleding, een goodiebag, gratis samples bij de drogist, zegeltjes voor handdoeken of een messenset, een overgebleven stuk taart of wat dan ook: je weet dat je genoeg hebt aan wat je op dit moment hebt en dat meer, niets behalve onrust toevoegt in je leven. Zulke dingen kosten doorgaans alleen maar tijd en energie zonder iets op te leveren.

Je neemt niet meer dan nodig. Overconsumptie is niet gewoon niet chique.

Hauls versus een gat in je favoriete wollen trui stoppen en hem nog twee jaar met plezier dragen. Elk jaar een nieuwe auto (groter dan die van de buren!) versus een van twintig jaar oud, goed onderhouden en nog altijd betrouwbaar exemplaar.  Een splinternieuw designbankstel versus een versleten maar comfortabel exemplaar waarop de kinderen wel een glaasje limonade mogen drinken. Weer een nieuw paar schoenen van de H&M, na drie oncomfortabele stappen onherstelbaar beschadigd versus drie keer verzoolde maar nog mooie Van Bommels van elf jaar oud. Decoratie van de Action die je na drie maanden weggooit wegens kaput versus een prachtig, handgemaakt item met echte betekenis. Een inloopkast vol mismatchte miskopen versus een capsule wardrobe met alleen favorieten en in twee minuten aangekleed zijn. Een weekend besteden aan het kopen en bouwen van een kastenwand versus een weekend besteden aan het wegdoen van je overbodige spullen en lege ruimte in je huis terugkrijgen.