Nog een dagje werken en dan is de man vijf dagen vrij. Skjærtorsdag, langfredag en dan Påske. Hier is veel dicht op die dagen en dat is heerlijk. Je hoeft toch niet zodra je een dagje vrij hebt, naar een winkel? En nog erger: ervoor in de file te staan? Die geopende meubelwinkels op feestdagen heb ik nooit begrepen. Twee of drie dagen niet kopen een onmogelijke opgave?
Als je niet winkelt als hobby, houd je tijd over. Als je zo min mogelijk (overbodige) spullen in huis hebt, houd je tijd over.
En dat is nu precies waarom ik zo veel van minimalisme houd: we hebben veel meer tijd.
Weggegooid geld en spullen zijn doorgaans wel weer te verkrijgen, maar weggegooide tijd nooit.
De dingen die we niet hoeven doen dankzij een minimalistische levensstijl:
Elk weekend uren stuk te slaan aan het poetsen van het huis…
En de tachtig prulletjes, het kloppen van de vloerkleden, het wassen van de gordijnen, het uitbikken van de badkamer….
Keer op keer kledingkasten organiseren. Ik kan alles uit iemands kast trekken, binnen twee minuten ligt alles weer opgevouwen erin.
Naar ikea voor het kopen van nog meer spullen om onze spullen in te organiseren.
Vervolgens een huwelijkscrisis krijgen omdat de gebruiksaanwijzing niet klopt enzo 😀
Winkelen, behalve voor dingen die we nodig hebben. Het geduld van mensen om winkel in, winkel uit te gaan, wekenlang, op zoek naar De Perfecte Tafel / Lamp / Nachtkastjes, heb ik evenmin nooit begrepen. Als ik me verveel -wat ik eigenlijk nooit doe- is het laatste waar ik dan zin in heb, naar een winkel gaan.
Het huis te verbouwen. Ik snap dat meer ruimte en licht heerlijk kunnen zijn en soms echt de tijd, het geld en de moeite waard. Maar hoeveel mensen kunnen gewoon niet genieten van wat ze hebben? Is de woonkamer prachtig, willen ze een nieuwe badkamer. Is dat geregeld, dan moet er een serre komen. Staat die er, dan moet de tuin op de schop. Waarom! Het maakt echt niet gelukkiger.
Heel veel boodschappen doen.
Sociale verplichtingen nakomen. Emigreren helpt veel maar ook daarvoor kwamen we niet vaak op verjaardagen. Dat heeft vooral te maken met het feit dat ik er doorgaans compleet ‘overprikkeld’ vandaan kom en dat de man er gewoon een pesthekel aan heeft.
Administratie en post uitzoeken. We krijgen nauwelijks post, ik retourneer alles van winkels en bedrijven waar ik niets van wil en heb zo min mogelijk verplichtingen
Vroeger, toen we nog samen waren, waren we wel eens bijna een complete dag bezig om de boel weer onder controle te krijgen. Hoe deden we dat?
Onbegrijpelijk, vooral ook omdat je een dag erna al weinig meer kon zien van ons gezwoeg. Ook gingen we graag naar de stad. Ergens iets eten, de modelbouwwinkel, de fnack, een paar cd’s of film voor vanavond kopen, even langs de boekwinkel, in een kledingwinkel waar ik iets moois in de etalage had gezien….
Pasgeleden zei ik tegen de man dat dat echt best zonde was van ons geld en de tijd. ‘Maar we hadden er toch plezier in?’ zei hij en dat was ook zo. Het was alleen goedkoper en makkelijker geweest, als we 90% van die aankopen, niet hadden gedaan 😉
Buiten dat ik minder te doen heb, is het ook veel rustiger in mijn hoofd. Het zit me niet lekker als de tuin vol ligt met grofvuil, als er spullen uit de kasten springen als ik ze open doe, als ik achter in mijn keukenkastjes dingen heb staan die ik nooit gebruik, als de boeken niet meer in de boekenkast passen en dus ook horizontaal erin gepropt worden, als ik mijn kledingkast open doe en elke keer weer geconfronteerd word met die miskopen en ik geen idee heb wat er in de trapkast rondspookt….
Minimalisme maakt mijn leven en mijn hoofd kalmer en rustiger. En dat is voor mij nog belangrijker dan bijvoorbeeld geld overhouden of een net huis hebben.
Het sneeuwt hier, nog steeds. Er ligt geen heel dik pak, het is heel fijne poedersneeuw die alle kanten op waait, en waaien doet het ook flink. Geen wandelweer en dat zorgt een beetje voor een Groundhog Day-gevoel. Volgens de voorspelling gaat het vanmiddag regenen en is het de rest van de week weliswaar fris met maximaal 4 graden, maar wel zonnig. Dat is mooi, want we hebben vakantie en ik heb geen zin om heel de tijd thuis te zitten omdat je nergens kan wandelen want ijs en sneeuw en glad of anderszins netenweer.
Ik hoop dat de auto nog ontdooit. Vanmorgen maakte ik hem sneeuwvrij, om er vervolgens achter te komen dat daaronder een dikke laag ijs zit die zich niet zo maar gewonnen geeft. Aangezien ik nergens echt naartoe moet, laat ik het maar even zo.
En toen had ik zin om een stukje te schrijven. Gewoon een stukje over je woonkamer opgeruimd houden ofzo. Aangezien de meeste mensen als ze wakker zijn, het grootste deel van de tijd doorbrengen in de woonkamer wordt deze het snelste een rommel en daarom is het ook zo fijn als je dat onder controle kan houden met een paar simpele trucs en gewoontes.
Het is hier eigenlijk altijd wel netjes en dat komt niet omdat ik altijd loop te ruimen maar omdat ik de dingen meteen doe. En dat is dan ook mijn eerste tip 🙂
Ruim meteen op wat je hebt gebruikt. Kopjes in de vaatwasser, boek terug in de kast, afstandsbedieningen in de la, speelgoed op de plank etc. Dan is het maar van je mentale takenlijstje af.
Beperk de hoeveelheid speelgoed van je kinderen. Er is niets mis met maar drie stukken speelgoed voor een driejarige. Kinderen zijn zo heerlijk creatief met niks, het meeste speelgoed doodt die creativiteit meer dan dat het het stimuleert.
Maak een plek waarop ze het zelf makkelijk kunnen terugzetten, zoals een plank in de boekenkast. Verschillende mandjes met deksels en dingen laten sorteren werkt doorgaans niet als je ze zelf wil laten opruimen.
Beperk de hoeveelheid textiel. Elk kussentje, gordijntje, kleedje en tafelloper is een extra ding om recht te leggen, op te schudden, te wassen, drogen, vervangen, stomen, op te ruimen…. Zonde van je tijd.
Zet zo min mogelijk dingen op je vloer. Is makkelijker stofzuigen en dweilen en het ziet er ruimtelijker uit.
Haal eens al je ‘kunst’ van de muren en bekijk hoe je kamer eruit ziet zonder. Hang alleen terug waar je echt blij van wordt.
Idem voor alle siervoorwerpen. Welke dingen stof je alleen maar af, zonder dat je blij bent ze te zien en ze in je leven te hebben? Spullen komen beter tot hun recht met lege ruimte er omheen. Soortgelijke objecten bij elkaar zetten, vermindert de visuele afleiding
Werk snoeren netjes weg. Maak eens een foto, dan vallen zulke dingen veel meer op en zie je meteen wat je kan verbeteren.
Houd in je boekenkast alleen boeken die je absoluut wil bewaren en absoluut wil gaan lezen.
Houd oppervlakken leeg, op misschien een siervoorwerp na. Een simpele kandelaar, een mooie schaal of vaas met bloemen…
Maak een goede opbergruimte voor dingen die maar blijven slingeren. Een plank onder je tafel voor afstandsbedieningen en tijdschriften, een plek in de kast voor plaids in de zomer….
Koop geen salontafel waar je je voeten niet op kan leggen: je woonkamer is geen toonzaal maar een plek om te kunnen doen wat je wil doen. Niets mis met mooie spullen en een fijne bank, maar als je je gedrag moet aanpassen aan je meubels zijn je spullen de baas over jou.
Bovendien, zulke salontafels vereisen vermoedelijk extra poetsbeurten, speciale reinigingsmiddelen en onderzetters. Zo veel extra gedoe! (een vriendin kocht een salontafel gemaakt van spiegel… ik kan haar niet zien of ze loopt die tafel te poetsen :D)
Kies een bank die makkelijk schoon te maken is.
Heroverweeg het nut van een vloerkleed. Ik heb een haat-liefde verhouding met mijn vloerkleed. Het staat gezellig, maakt de woonkamer lichter, ik zie minder van onze vreselijke vloer…. maar het trekt haren en kruimels aan, is lastig schoon te maken, eronder verzamelen zich kruimels, het wordt smoezelig en ruikt niet meer zo fris, het kost tijd om te waterstofzuigen…. Is het kleed de verzorging en gedoe waard dat het je kost?
Houd alleen je mooiste accessoires. Kandelaars, vazen, schalen… veel mensen hebben een plank of doos vol, bovenop de wirwar die er al in hun woonkamer staat. Al die dingen kosten tijd. En geld. En ruimte in je kostbare onroerend goed. Mentale energie. Bewaar je mooiste, tijdloze items en breng de rest naar de kringloop.
Decoreer met natuurlijke materialen, van het seizoen. Een paar (biologische) narcisbolletjes die je later in je tuin uit kan planten in de vroege lente, takken die in bloei komen (liefst niet van een boom of struik die ze zelf nog nodig heeft) schelpen en bloemen in de zomer, pompoenen en bladeren in de herfst en sneeuwpoppen hulst, sinaasappels met kruidnagel of een denneboompje in de winter.
Geef je planten aandacht. Een grotere pot geven met verse aarde, stekjes nemen, ze even onder de douche zetten en buiten laten drogen, de potten schoonmaken, bladeren afstoffen, dode bladeren en rare takken verwijderen… blije planten geven goede vibes 🙂 Bedank planten die dood zijn of gaan voor hun aanwezigheid en composteer ze.
Overweeg je raambekleding. Ik houd van kale ramen maar hartje winter of hartje zomer is wat extra bescherming fijn. Mijn buren hebben witte vouwgordijnen, wat op donkere dagen de woonkamer juist lichter maakt dan de ramen open hebben. Ik vond dat een geweldig idee, maar ik heb al grijze. Ook goed. Dikke gordijnen en vitrage vind ik erg beklemmend voelen, dus ik heb simpele katoenen witte gordijnen voor als de zon genadeloos naar binnen schijnt. Als ze smoezelig worden gaan ze de wasmachine en terug ophangen kost me vijf minuten.
Zoek je snoerenspaghetti uit. En maak meteen even schoon als je daar toch bent. Zorg dat elk snoer dat achter je tv-meubel ligt, naar een apparaat gaat dat je gebruikt, de rest kan vermoedelijk weg of als dat niet ‘mag’ van je wederhelft: vouw ze netjes bij elkaar met een bandje en bewaar ze bij elkaar.
Houten letters met ‘love’ en ‘home’. Bordjes met ‘grappige’ teksten of ‘inspirerende quotes’. Bakjes met ‘stuff’ erop. Tijdschriftbakken met ‘magazines’ erop. Houten hartjes. Jedem das Seine natuurlijk 😀
DVD’s en CD’s. We hebben hier veel te veel cd’s. Vind ik. Ik heb er flink wat weg mogen doen van de man en we hebben ongeveer de helft van wat we ooit hadden. Maar, het zijn zijn dingen. Mocht ik het zeggen dan verdween de 90% die we al geen 15 jaar geluisterd hebben naar de kringloop. Volgens mij heeft alleen de kringloop nog DVD’s… Als je bang bent ze te missen, kan je altijd nog de hoesjes wegdoen en de cd’s zelf in een ruimtebesparende hoes bewaren.
Dingen waar nog wat mee moet. Spullen om te retourneren. Tassen die aan de kapstok horen. Een stapel wasgoed. Schoenen. Jassen. Speelgoed. Gereedschap. Administratie. Wat dan ook, doe gewoon alles weg uit je woonkamer wat er niet hoort en leg het waar het wel hoort.
Opruimtip: in plaats van dingetje voor dingetje aan te pakken, verzamel alles wat niet in je woonkamer hoort in een grote mand, neem die mee naar de eettafel en sorteer het daar. Instant gratification met een binnen een paar minuten opgeruimde woonkamer die daarna zo is schoongemaakt.
Heb geen rommellade. Compleet overbodig, zo’n lade vol met elastiekjes, batterijen, kattenbandjes zonder bel, rare cd’s, paracetamol, de champagnekurk van oud & nieuw, gelukspoppetjes, halve potloden en lekkende balpennen, kindertekeningen, sleutels zonder slot en afhaaletenfolders. Houd een lade voor ‘huishoudelijk gereedschap’, zoals je niet- en gatenmaakmachine, een goede pen, potlood en gum, de zaklamp, sleutels die je niet dagelijks gebruikt etc., en doe al die losse rommeltjes gewoon weg.
Heroverweeg je televisie en bijbehorend abonnement. We deden 13 jaar geleden onze televisie naar boven en toen bleek dat we alleen nog naar boven gingen voor Top Gear, terwijl hij daarvoor vaak aanstond met iets dat ‘wel oke’ was om te kijken. Zonde van je tijd! We hebben nu alleen een scherm, voor als we met zijn allen een film willen kijken, dan is de laptop net te klein.
Verzamel alle oud papier. Kranten, folders, afhaalmenu’s, kaarten, kindertekeningen, notulen, post van school, administratie, paperassen van werk en school, opschrijfboekjes, kalenders, alles. Verzamel het bij elkaar en ga er kritisch doorheen: wat moet bewaard en wat kan weg? Als je een tijdschrift al drie maanden hebt, bewaar het dan niet om een keer doorheen te bladeren ‘als je tijd hebt’. Als je het nog niet hebt aangeraakt, doe je dat ook niet meer. Zet afspraken in je agenda en doe de uitnodiging of rondschrijven weg (maak evt. een foto met je telefoon). Scheid administratie in wegdoen – opbergen – actie ondernemen.
Kabeltjes. Snoertjes. Argh! Zo vreselijk lelijk, al die opladers overal. Daarom heb ik een vaste plek waar chromebooks en telefoons kunnen worden opgeladen, in een stekkerblok in een kast. Ik kan er zo niet tegen als de kinderen een drie meter lange chromebooklader pakken voor hun telefoon en hem vervolgens zonder telefoon uit de muur laten hangen 😀
Lampen. Bij sommige mensen tel ik wel dertig lampen in de woonkamer. Waarom dan? Ik snap dat je functioneel- en sfeerlicht hebt, maar vijftien van elk is toch niet nodig?
Dekens. Hoeveel dekens heb je nodig in je woonkamer? Misschien kan je prima toe met een flinke, warme, niet prikkende deken voor op de koudste avonden. Het staat gezellig, zo’n opgevouwen wollen plaid over je bank…. en de meest scrappy winkels hier hebben prachtige koselige exemplaren maar ’t is alleen maar extra gedoe in de vorm van opvouwen, frustratie omdat de rest van je gezin geen zier om ze geeft -noch om de manier waarop je ze kunstig over de leuning hebt gedrapeerd-, schoonmaken enzovoort.
Koop niet te veel opbergmeubels. Ja, spullen moeten een duidelijke, eigen plek hebben in je huis maar een bank met opbergruimte, een poef waar je ongebreideld rommel in kan storten en een salontafel vol lades, nodigen vooral uit tot het bewaren en niet sorteren van overbodige zooi. In plaats van een opbergmeubel aan je inventaris toe te voegen, kijk wat je niet meer nodig hebt.
Zo. En dan gaan we nu weer eens even iets nuttigs doen.
ZO lang? Ja, in de herfst van 2009 kwam ik in aanraking met dit destijds obscure concept en ik was meteen ‘verkocht’. Het gaat met ups en downs maar de algehele tendens is toch dat ik me steeds minder gehecht voel aan spullen, steeds minder materiele zaken nodig denk te hebben om mezelf te vertellen wie ik ben en ik steeds minder wensen heb die vervuld kunnen worden door euro’s of kronen naar een andere bankrekening over te schrijven.
Maar, de dingen die me zo duidelijk zijn….
We hebben echt maar heel weinig nodig om goed te leven
Ook al leven we relatief eenvoudig, de overvloed en luxe waarin we leven is enorm. *klik* en het wordt warm in huis, *klik* en we hebben voor heel weinig een paar leuke jurkjes voor de meisjes en warm douchen wat tot de jaren vijftig ofzo maar voor enkeling was weggelegd, is nu zo gewoon als in de tobbe gaan honderd jaar geleden was.
Wat heb ik nodig? Wat warme of luchtige kleding, goede schoenen en jas, natuurlijk eten, schoon water, koffie (ja, nodig), een warm bed en verder niet heel veel. De rest is decoratie. De meeste mensen streven naar deze mate van tevredenheid door heel hun leven spullen te wensen, kopen, verzamelen, onderhouden, organiseren…. terwijl het geheim in tevreden zijn met wat je hebt, zit in simpelweg tevreden zijn met wat je hebt.
Je spullen maken je niet tot wie je bent
Kruidenboeken maken me geen kruidenvrouw net zo min als een boekenkast vol highbrowboeken me geleerd maken. Hardloopschoenen maken me niet sportief en cocktailjurken in de kast maken me niet gewenst op dure feestjes.
De dingen die ik bezit, zijn gereedschappen die handig zijn voor wie ik ben, nu. Niet voor wie ik was of wil zijn. Ik ben gewoon tevreden met weinig.
Kleding blijft een manier van mezelf uitdrukken voor me. Ik houd het simpel en heb weinig behoefte meer aan meer variatie maar in een spijkerbroek met een gestreepte trui zou ik me wel echt ongemakkelijk voelen, bijvoorbeeld. Maar, die luxe hebben we nog. En dat mag 🙂
Minimalisme gaat in fases en met vallen en opstaan
Dertien jaar om de rommel te verzamelen en de slechte gewoontes aan te leren, dertien jaar om er weer vanaf te komen. Er waren periodes waarin ik meer had in mijn leven, maar daarna kwam er altijd weer een periode van (nog) minder dan voorheen. Zo ook nu.
Wat is eenvoudiger? Koken in bulk en maaltijden invriezen of elke dag een simpel en vers gerecht bereiden? Je kleding kopen bij de kringloop en daarvoor eerst vijf keer voor niets binnenlopen of kleding helemaal naar je eigen wensen en maten laten maken zodat je precies hebt wat je nodig hebt? Een kastje met wat handige keukenapparaten, of alle maaltijden bereiden in maximaal vier pannen?
Het ligt eraan. Soms het een, soms het ander.
Minimalisme is een ui
Wat ik vijf jaar geleden nodig meende te hebben, vind ik nu schier overbodig. En dat is over vijf jaar misschien ook wel zo met wat ik nu nog heb. Ik heb geen idee hoeveel er in de loop van de tijd is verdwenen en de grootste en makkelijkste dingen, gingen als eerste. Het is nu meer ‘finetunen’ maar alsnog verbaast het me soms dat ik dingen blijf vinden die niet meer nodig zijn. Dat komt natuurlijk ook omdat ik soms dingen koop, die ik later niet meer nodig heb of die toch niet de uitkomst bieden die ik dacht die ze zouden bieden. En daarom houd ik het zo simpel mogelijk.
Mijn boeken bijvoorbeeld. Kasten vol, hadden we. En dat werden er minder en minder en minder, tot ik er vijf over had. Boeken met mooie plaatjes, die het niet goed doen op een e-reader.
Het idee dat je je hele leven kan ontrommelen in een week, dat geloof ik niet.
Loslaten is goed
We kunnen elke dag weer kiezen hoe we ons leven willen leven. Je kan je leven niet in een dag of een maand of soms zelfs niet in een jaar omgooien maar je kan wel elke dag kleine beslissingen nemen om je leven een bepaalde richting in te sturen en loslaten helpt daarbij. Of het nu gaat om dingen die je geloofde, een politieke voorkeur, een religie, oud zeer uit het verleden, spullen die je geen plezier meer brengen of die niet passen in het leven dat je wil leven maakt niet uit…. Het laten gaan van de dingen die niet meer bij je leven passen, zorgt ervoor dat je het leven kan vormgeven zoals jij dat zelf wil.
Tijd besteden aan spullen is zonde van je tijd
Het is niet zo dat ik nooit mijn tijd verdoe. Deze week was het echt netenweer, dus ik was veel binnen, gezellig met koffie en de laptop. Ik heb niets nodig, dus ik ga me niet lopen ophouden in een winkelcentrum. Och, ik vind het leuk om weer een stukje te typen en weet dat de regen vanzelf weer ophoudt.
Maar, ik hoef mijn tijd niet te besteden aan spullen. Ik heb niets schoon te maken, niets uit te zoeken, niets te organiseren, niets te kopen, niets af te stoffen. En straks is het weekend en dan hebben we daadwerkelijk gewoon twee dagen vrij 🙂 We hoeven er niet op uit om spullen te gaan kopen, geen bergen werk te verzetten die zijn blijven liggen door de weeks, niet de zolder opnieuw in te delen enzovoort.
Niet iedereen is geïnteresseerd in je rare manier van leven
Ik zie zo vaak bij mensen dat de sleutel tot een simpeler, minder druk, minder duur leven zou liggen in het stoppen met kopen en beginnen met ontrommelen…. maar dat willen ze echt niet van me horen als ze er nog niet aan toe zijn.
Een vriendin van me klaagt geregeld over hoe het leven zo duur is, maar tegelijkertijd zie ik daar enorm veel voedselverspilling en kom ik haar tegen bij de winkels laat ze me altijd blij haar nieuwe -niet echt noodzakelijke- aankopen zien. Drinken we koffie in de tuin dan staan de deur open en de warmtepomp op 22.
Echter, voor haar is ‘leven met minder’ iets totaal…. onvatbaars, want haar leven is zoals het is. Nou ja, prima toch?
En de buitenwacht hoeft je ook niet te begrijpen.
Nu heb ik daar nooit erg wakker van gelegen, ik ga liever mijn eigen gang dan dat ik me wat aantrek van wat anderen daarvan vinden en ik begrijp dat andere mensen dat moeilijker vinden, maar toch: het is jouw leven en jij bepaalt wat daarin thuis hoort, en wat niet.
‘Oh wat zonde’ zeggen mensen als je vertelt dat je x, y of z weggeeft. ‘Maar dat was heel duur!’ ‘Dat heb je vast nog een keer nodig’ en ‘Tante Marietje zou het heel erg vinden dat je haar servies op marktplaats zette’. Ja, und? De emoties die anderen op jou projecteren, daarvan hoef je je niets aan te trekken. Jij bepaalt ook niet wat anderen wel of niet moeten kopen of houden.
Als mensen eenmaal weten dat je een beetje excentriek bent, accepteren ze je gekkigheid ook veel eerder dan wanneer je probeert het de buitenwacht altijd maar naar de zin te maken.
Focussen op wat te houden, vereenvoudigt het proces aanzienlijk
Toen ik begon met opruimen, was er zo veel dat zonder twijfel weg kon. Een tafeltje. Rare ronde kussens voor de bank. Knuffeldieren. Boeken. Babykleding en babyspullen. Kleding die ik niet droeg en accessoires die ik niet gebruikte. Maar daarna werd het lastiger.
Ik herinner me ingelijste trouwfoto’s. Die doe je niet zo maar weg, toch? Toen ik het echter omdraaide en me afvroeg: ‘wil ik deze houden?’ was het antwoord een duidelijke nee. Want ik hoef je die foto’s niet op te hangen om me te herinneren aan het feit dat ik getrouwd ben. Het is alleen maar weer meer om af te stoffen. De foto’s heb ik nog, de lijsten al jaren niet meer.
Bedenken wat je wilt houden, is veel simpeler dan bedenken wat je weg wil doen, omdat je hersens zo in elkaar zitten dat je altijd wel een reden verzint om iets te behouden.
Eenvoudiger is eigenlijk altijd beter
Als ik twijfel hoe ik iets aan moet pakken, is de meest eenvoudige oplossing altijd de beste. Eenvoudiger eten is beter voor je lichaam. Eenvoudiger kleding is makkelijker dan keuze uit tien verschillende soorten outfits. Als ik me afvraag hoe ik op een email moet reageren, is een eenvoudige reactie, van maximaal twee alinea’s doorgaans het beste. Alleen eten kopen dat ik 100% ga opeten, is het eenvoudigst, en goedkoopst.
Het is gewoon heerlijk om door een winkel te kopen en immuun te zijn voor alle mooie dingen
Dat is gewoon een nog fijnere ‘rush’ dan die van iets moois kopen: in een boekwinkel vol boeken, mooie pennen en opschrijfboeken zijn en weten: ik heb niets nodig en sterker nog: ik wil niet eens mijn geld uitgeven aan wat hier ligt. Om vervolgens met lege handen naar buiten te lopen.
Ik ga soms met mijn dochters naar het winkelcentrum. Vinden ze leuk. En natuurlijk zien ze dan soms mooie dingen. En dan zeg ik: ‘we gaan naar huis, als je het over een paar dagen nog steeds wil mag je het kopen van je eigen geld’. Nooit dat ze het er nog over hebben. Ik leer ze dat ze kunnen kijken naar de mooie dingen zoals de bloemen bij de bloemist en de mooie kaarten bij de boekwinkel maar dat we ze niet hoeven kopen om ervan te genieten. En dat beseffen ze wonderbaarlijk goed.
Hoe minder je hebt, hoe minder kwetsbaar je bent
Er is niet heel veel waar ik om geef. Ik geef om mijn man en kinderen, die zijn alles voor me. Verder heb ik niet heel veel dat me kan worden afgenomen en dat geeft me een groot gevoel van vrijheid. Ik ben niet gebonden aan een koophuis, aan een dure levensstijl, al te veel luxe of andere statussymbolen. En dat is het belangrijkste. Ik zou liever in een caravan wonen, dan in een vrijstaande villa met de bijbehorende levensstijl.
Na veertien jaar, denk ik niet dat ik ooit nog terug zal keren naar een ‘normale’ levensstijl. Ik kan nog steeds genieten van iets kopen en ik zal absoluut nog wel eens een miskoop doen. Maar mijn leven is wat ik ervan maak. Ik heb niet overal invloed op, maar ik hoef me ook niet te laten meeslepen, of mijn bezittingen te laten bepalen wat ik doe of laat.
Met minimalisme leef ik absoluut mijn mooiste leven.
Gisteren was een bijzondere dag. Het begon met een laagje poedersneeuw en minuscule sneeuwvlokjes die nauwelijks bleven liggen. We maakten een wandeling naar Kniben, 92 meter boven zeeniveau. Het was grijs en grauw maar aan het einde van de wandeling waren de wolken en sneeuw weg en werd het heerlijk lenteachtig.
Een uurtje later begon het echter weer te sneeuwen en binnen een paar uur lag er een dik pak en was de hele wereld winters. Het was schitterend. Omdat het na het eten nog heerlijk licht was, maakten we nog een kleine wandeling in de buurt.
Wat een heerlijk weer. Ik ben net terug van een korte maar stevige wandeling van 4,5 kilometer. Vorige week was het echt enorm flauw weer: het waaide, de regen kwam met bakken uit de hemel en het was koud, koud, koud.
Ik zag de eerste lammetjes van de buren die schapen hebben. Zo lief! Vijf stuks, tot heden. Jammer genoeg had ik geen telefoon bij me, ze bleven zo nieuwsgierig naar me kijken dat ik ze mooi had vast kunnen leggen 🙂
Kippen….
Van het weekend hebben we het kippenhok eens op de kop gezet. Figuurlijk. Ik heb het helemaal leeg en schoon gemaakt, de man heeft de nestkasten lager gehangen en nieuwe zitstokken gemaakt en nu kunnen we simpelweg karton onder de zitstokken leggen zodat het hok makkelijker schoon kan worden gemaakt en ook minder snel vies wordt.
Donderdag heb ik er nog eentje uit de klauwen van een roofvogel gered, ik denk een sperwer maar de laatste weken zie ik ook geregeld ruigpootbuizerds boven het huis. Ik stond vlakbij (ik laat ze niet onbeheerd scharrelen) en zag ze opeens allemaal verstijven en wegvluchten. Tupa, het kipje in kwestie lag heel zielig in de beek op d’r buik met haar hoofdje naar beneden dus ik vreesde al het ergste maar behalve enorm geschrokken, bleek er weinig met haar aan de hand.
Je ziet het aan het kopje, awww… Karamel kwam lekker bij haar zitten. Toen ze een beetje van de schrik bekomen leek hebben we haar geføhnd en toen ging ze lekker met de andere kippen op stok.
Omdat ze steeds nog last hebben van luizen, heb ik twee grote verpakkingen kiselgur gekocht en een soort multivitaminen. Dat brengt de kosten per gelegd ei op zo’n 76 kronen maar och, het zijn leuke beestjes 😉
Huis-reset
Vanmorgen heb ik fijn mijn maandagse ‘reset’ gedaan. Al het afval weg, de kinderkamers ontrommeld en schoongemaakt, de kamer van de oudste eens flink opgeruimd want herregud wat een rotekopp is dat. Gestofzuigd, de eerste was zit in de wasmachine, de badkamers zijn weer fris en de koelkast is zo goed als leeg.
Het eten voor vanavond staat te ontdooien: lekker makkelijk uit de vriezer in combinatie met de wraps, de rode kool en zure room die we nog hebben. Alle fruit is ook op maar daarvoor heb ik altijd een paar zakken bevroren bessen in de vriezer.
Ik vind het erg fijn om zo veel mogelijk op te maken, voor ik boodschappen doe. Zo makkelijk om eigenlijk niet na te hoeven denken over wat we nodig hebben: alles 🙂
Ik besloot geen boodschappen meer te bestellen, want CO2-terreur: alles wordt bijgehouden. Zie hier het resultaat van mijn laatste bestellingen…. Terug naar de echte winkel en cash betalen zo lang het nog kan!
No spend-april
De komende maand ga ik weer een no-spend maand doen en zo min mogelijk uitgeven. Opmaken wat we hebben liggen in de vriezer en voorraad. Ik koop niets voor mezelf, het huis of de kinderen want we hebben alles wat we nodig hebben.
Niet dat we veel kochten de laatste tijd…
Sinds februari:
Twee paar oorbellen. Ik heb geen last meer van oorbel-allergie en ben gek op oorbellen… Deze, onder meer. Ze zijn in het echt mooier dan op de foto en ze zijn nog niet kapot, in tegenstelling tot de exemplaren van de sieradenwinkel, die vermoedelijk zijn waren van een soortgelijke handelaar betrekt
Een wijd uitlopende broek, voor van de zomer
Sneakers, deze. Iets te veel steun naar mijn smaak maar toch, heerlijke schoenen om lange wandelingen mee te maken
Beenwarmers, mijn vorige paar was helemaal uitgelubberd. Niet fraai.
Een zachte bh, ik heb er nu maar een en dat is wat weinig
Drie tops met v-hals voor van de zomer, de huidige exemplaren kunnen motoronderdelen gaan poetsen
Een handdoek per kind met een eigen kleur. Altijd ligt de dader op het kerkhof, wat natte handdoeken in een hoek flikkeren betreft. Maar niet meer!
Jurkjes voor de kleinste twee. Zomerjurkjes, maar met een neutrale kleur en print, dus ook geschikt voor met een legging en vestje, buiten die zes weken die de zomer hier duurt.
Een no-spend maand maakt me er altijd weer van bewust dat ik veel minder nodig heb dan ik denk. Net zoals het zes weken lang dragen van dezelfde jurk dat deed met kleding. Een beetje meer variatie is fijn, maar niet essentieel. Het is een luxe. Het is een reset voor wat er resteert van mijn consumentenbrein.
Ik las een boek van David Ipenburg via kobo plus, over eten voor een euro per dag. Hoewel het niet mijn voorkeur heeft, was het interessant te lezen van hoe weinig men eigenlijk heel goed kan leven. Ik besloot dat het hier ook wel weer wat minder kon op sommige gebieden, dus ik ga eens proberen of we het kunnen redden met 1200 kronen per week tot eind april… Dat is 11000 minder per maand dan volgens het Noorse Nibud.
En inmiddels zijn de kinderen thuis, dus ik ga eens de gezellige moeder uithangen.
De meeste dingen komen toch neer op: houd het simpel en doe het meteen. Het is hier eigenlijk altijd netjes en schoon. Ik hoef niets te kuisen als er onverwacht mensen op de stoep staan. En ja, het gebeurt O.o
Hoe?
Ja, heb zo min mogelijk inventaris om je druk om te maken. Dat is het belangrijkste maar zonder wat nette gewoontes ligt chaos nog steeds op de loer.
Een paar tips om het netjes te houden….
Ruim je kleding direct op als je het uitgetrokken hebt. Maak direct de scheiding tussen in de was of terug in de kast. Kleding op de vloer wordt stoffig, je weet na een paar dagen niet meer wat vies is en daarom gaat alles maar in de wasmachine… zonde van je moeite, electriciteit, water en je kleding. En zet geen stoel in je slaapkamer, want dan ligt na een week je halve garderobe daarop.
Maak de keuken spic & span
Hoe heerlijk is het om ’s ochtends uit je bed te stappen en dan in een keuken als uit een catalogus te komen? Als in: een leeg aanrecht, een schone wasbak, een frisse kookplaat en geen vaatwasser om uit te ruimen?
Een keuken kan reuzemooi zijn (of 1 of 100 jaar oud), maar het idee is van een keuken is dat het een functionele ruimte is en dan is hem decoreren met van alles dat vies, vettig en stoffig wordt is gewoon geen goed idee tenzij het wassen van kandelaars, kookboeken, flesjes olie etc. ‘je ding’ is.
Ruim als je kookt, zo veel mogelijk direct op in plaats van je telefoon of youtube te checken (pomtiedom). Het is echt makkelijker om een keer iets uit de vaatwasser te moeten halen dan om twintig andere dingen heen te moeten poetsen en koken en het eten op tafel te zetten terwijl je keuken geëxplodeerd is.
Sowieso, maak de keuken schoon als je er iets hebt gedaan. Het kost zo veel energie om elke keer te zien dat je nog vaat moet opruimen, de gootsteen moet poetsen of de resten van het ontbijt opruimen. Ik zet alles direct in de vaatwasser, daar moet het uiteindelijk toch naar toe.
Leer je kinderen nette gewoontes.
Natuurlijk, soms voel je je wellicht een kapotte LP omdat je iets voor de 33.243e keer moet zeggen maar het is belangrijk dat ze sowieso weten dat ze hun eigen spullen moeten opruimen. Bedtijd? Dan gaan alle Sylvanian Families weer in de kist. Gaan we eten, dan gaan de tekenspullen van tafel. Staat er een wasmand met kleding bij de trap? Dan neem je mee wat van jou is en leg je het netjes in de kast.
Voor alles een plek … en alles op zijn plek.
Ik ben een chaoot als ik de dingen op zijn beloop laat. Ik probeer ervoor te zorgen dat de autosleutel in mijn tas is en mijn tas naast de deur, de bankID’s in de la, de spatels links van het fornuis…. Dingen die rondzwerven in huis, zijn meestal dingen die ook geen vaste plek verdienen, dus weg kunnen. En anders moeten ze een plek krijgen.
Pasgeleden heb ik een net rekje opgehangen in de gang voor de bezem, dweil, stoffer, veger en blik en dat was ook handig, want die dingen zwierven, en nu ben ik ze nooit meer kwijt.
Doe elke morgen een rondje om je huis te resetten
Het is hier een paar minuten werk. Bedden opmaken, was in de wasmand, slingerende spulletjes op de bureaus voor de kinderen om later op te ruimen, wasbak en toiletten weer fris. Was vouwen, dweil over de vloer, oppervlakken leeg en schoon maken, eventuele afvalbakken legen. Al ontaardt de rest van de dag in chaos, je huis doet dat op deze manier niet.
Ruim op voordat je vertrekt
Koffiekopjes in de vaatwasser, potloden in de lade, speelgoed in de kist, boeken op een stapel, enzovoort. Zo heerlijk thuiskomen in een opgeruimd huis. Als ik thuiskom en er ligt van alles, dan heb ik gelijk het idee dat ik dingen moet doen. Is het huis opgeruimd, dan is het huis wat het moet zijn: een oase van rust, een plek om te ontspannen en op te laden.
Kies voor multifunctionele producten
Wat die zijn moet je natuurlijk zelf bepalen, we hebben allemaal andere levens en gewoontes maar soms is het vervangen van twee of meerdere dingen door een perfect functionerend product, een goed idee.
Misschien zijn het lichtgewicht stoelen die je op je balkon kan gebruiken en als extra zitplaats binnen. Een deken voor op de bank die in de koudste nachten ook op je bed kan liggen, een snijplank die je ook kan gebruiken voor het serveren van liflafjes, seizoenloze kleding of een wind- en regenbestendige jas met een voering die je eruit kan halen en los dragen.
Iets kapot? Probeer eens een tijdje zonder
Er zijn zo veel dingen die we gewoon hebben, omdat we ze hebben. We gebruiken ze, omdat ze er zijn, maar vaak hebben we het ding in kwestie, of de hoeveelheid die we ervan hebben, helemaal niet nodig. Pennen, tassen, koekepannen, schoenen… er is zo veel. Probeer eens een tijdje te leven zonder en te doen met wat je hebt, voordat je iets vervangt. Misschien blijkt, dat je het ding in kwestie helemaal niet mist.
Begin bij de voordeur
Op twee manieren: houd je hal opgeruimd door er alleen te hebben wat je dagelijks gebruikt, en door strikt te zijn op wat je via je voordeur -of welke deur dan ook- het huis in sjouwt. Elke dag komen er wel dingen binnen. Boodschappen, kindertekeningen, reclamefolders, doorgeefkleding, bestelde spulletjes…. Probeer zo min mogelijk je huis binnen te laten komen en breek de rommel in de knop: nee-nee stickers op de deur, boodschappenlijstjes voor alles waar je je ook aan houdt (hoe leuk die afgeprijsde muts of mokken ook zijn), post die direct wordt opgemaakt en behandeld en een vriendelijk ‘nee, bedankt’ tegen een zak doorgeefkleding als je kind al goed in de kleren zit.
Wat er niet in komt, hoeft er ook niet uit 😀
Leg de dingen terug als je er klaar mee bent
Dat moet je uiteindelijk toch, dus waarom niet meteen.
Heb een goede manier om afval te scheiden
Dat is iets dat ik lastig vind omdat ik het verdeel in glas en metaal, papier, restafval, restjes voor de kippen, restjes voor de konijnen en groenafval. Maar als je een manier vindt die voor je werkt, scheelt dat een stuk 😀
Onthoud dat het jouw huis is
Je hoeft geen dingen te bewaren die anderen je ooit gegeven hebben en je kan best van je kinderen verwachten dat ze hun spullen ook opruimen. Maar ook: minimalisme kan zo’n ideaalplaatje worden, met witte muren en lichte houten vloeren en stijlvol meubilair… Ja, mooi maar niet iedereen heeft of wil dat. Houd wat je zelf mooi vindt, of dat nu 10 of 1000 dingen zijn en of dat nu sereen wit is, of groen met paars gestreept. Het gaat erom dat wat je in je huis en in je leven hebt, meerwaarde geeft aan jouw leven en dat je je ontdoet van al die dingen, die uiteindelijk je tijd en aandacht helemaal niet waard zijn.
Heb wat manden en dozen
Hier staat altijd een wasmand onderaan te trap voor spullen die naar boven moeten, een doos in de gang voor spullen voor de kringloop en eentje voor slippers, pantoffels en zulk schoeisel. Verder heb ik een mand die ik gebruik als ik een opruimrondje doe, alles wat niet op zijn plek ligt, gaat in die mand en dat zoek ik vervolgens uit. Makkelijker dan heel de tijd met losse spulletjes heen en weer te lopen.
Verminder je opties
Minder opties is meer vrijheid want vrijheid zit niet in het kunnen kiezen tussen veertien spijkerbroeken, zes soorten muesli of vier handtassen. Vrijheid zit hem in alleen datgene bezitten dat perfect is voor jouw leven, zoals het nu is.
Houd ook de andere dingen netjes
We focussen vaak op de woonkamer en slaapkamers, maar er zijn zo veel gebieden waarop de dingen makkelijk uit de hand lopen. Ontdoe je tas van bonnetjes en andere onzin, laat je kinderen op vrijdagmiddag hun schooltas leeg maken, houd je auto keurig netjes en lever direct in wat je in de achterbak stopt om in te leveren, check je medicijnkastje op dingen die je teveel hebt of juist mist, houd alleen die hobbymaterialen die je 100% zeker weten binnenkort gaat gebruiken, ga regelmatig door je ‘te lezen’ boeken heen, denk niet dat je toekomstige zelf die rare ingemaakte groenten in de koelkast wel nog lekker op gaat eten als het je nu tegenstaat dat te doen en doe cosmetica die niet bevalt gewoon weg in plaats van nog een jaar tegen de aangebroken verpakking aan te kijken.
Schrap wat dingen van je ‘to do’ list
Zo veel te doen, zo weinig tijd. Maar het is prima om dingen gewoon niet te doen. Nee te zeggen tegen een verjaardag of vrijwilligerswerk. En loop je in huis steeds achter de feiten aan, overweeg dan om eens een schoonmaakbedrijf te laten komen. Kost wat, maar geeft je misschien enorm veel rust als je zelf de tijd of energie er niet voor hebt. Je hoeft niet alles te doen en je hoeft niet alles zelf te doen. Doe het meest belangrijke en denk ook aan je eigen plezier en geestelijke rust.
Het zijn gewoon heel veel kleine gewoontes, die ervoor zorgen dat je huis altijd opgeruimd blijft, en daarmee je hoofd. De een is er gevoeliger voor dan de ander, maar ik kan niet ontspannen als ik weet dat de badkamer een ontplofte bende is, als de bedden nog omgewoeld liggen of als er in mijn blikveld van alles ligt dat nog moet opgeruimd. Ik vind het heerlijk om wakker te worden en het koffiezetapparaat aan te zetten in mijn verder lege keuken. Dat het een half uur erna niet meer netjes is, maakt niet uit: ik word in elk geval niet direct aangevallen door van alles dat ik moet.
De buiten- en onlinewereld zijn al chaotisch genoeg, maar in ons eigen huis kunnen we in elk geval orde, kalmte en gezelligheid scheppen 🙂
Dat was een lange blogpauze. Ik weet nog steeds niet of ik verder ga schrijven. De ironie is dat ik nu minder spullen heb dan ooit, maar er ook minder over te vertellen heb, dan ooit. En dat was toch een beetje de focus van mijn blog.
Soms denk ik: ik ga schrijven over andere dingen. Gelezen boeken, bekeken films, gemaakte recepten, Noorwegen en de verschillen met Nederland, plantjes, kruiden, doe het zelf dingen… maar ik kom toch altijd weer uit bij zuinig en minimalistisch leven, haha.
Declutteren… dat doe ik altijd wel een beetje. Ik heb steeds minder nodig, om te zijn wie ik ben en te leven hoe ik wil. De laatste maanden ging er dan ook best veel weg, terwijl ik weinig kocht. Een kleine samenvatting….
Kleding. Altijd lastig. Ik kan tegelijkertijd te veel en te weinig hebben. Jurken en rokken draag ik steeds minder want ik doe niet meer aan panty’s en ik houd *niet* van blote benen.
Mijn ‘uniform’ is een sweaterdress met een legging en nu het weer warmer (haha, niet vandaag) wordt, een wijd uitlopende broek met een top met v-hals. En sneakers, want mijn rug doet niet meer aan hakken. Ik heb zo’n dertig kledingstukken voor het hele jaar en ik heb de nodige items laten gaan, want niet langer mijn stijl.
Ik houd van kleding, ik houd van er enigszins vrouwelijk en netjes uitzien, maar het moet niet te belangrijk zijn. Op de eerste plaats voor mezelf, en niet meer voor de buitenwereld want mijn achting van de buitenwereld is toch al niet erg gestegen sinds maart 2020.
Boeken. Ik heb er nu nog vijf; drie over planten, een vogelboek en De Jongen, de Mol, de Vos en het Paard. Ik ben blij met mijn ereader en Kobo Plus.
Keukenapparaten. Ik heb nog de KitchenAid, wafelijzer, de minimuffinmaker voor de kinderen, staafmixer, rijstkoker, frituurpan en gourmetstel. Alsnog veel als ik het opschrijf maar alles wordt minstens wekelijks gebruikt, ook het gourmetstel.
Weg gingen mijn slowcooker, airfryer, ovenschalen, (ik gebruik mijn gietijzeren pan als ovenschaal), pureeknijper (gekocht met hoge aspiraties, maar nooit gebruikt), melkopschuimer en vast nog meer, dat ik nu vergeten ben want zo gaat dat altijd.
Overigens is een frituurpan een van de weinige dingen die ik ooit opnieuw gekocht heb: de man kon niet zonder 😉 deze is wel veel kleiner, handzamer en makkelijker schoon te maken, dus op zich was het geen slechte afschaf 😀
Ik plakte foto’s, de paar die ik nog heb, in in een mooi Paperblanks boek dat ik met kerst van de man kreeg.
De administratie moest eraan geloven en ik deed alles weg wat we echt niet meer nodig hadden en wat wettelijk gezien niet hoeft te worden bewaard. Ik kwam zelfs een cijferlijst van ’s mans Havo-diploma tegen. Hoe die al dertien jaar alle rondes heeft overleefd (de cijferlijst dus) is me een raadsel. Het is altijd zo fijn om die map op te schonen. Ik heb een dunne ordner met hierin de belangrijkste dingen: geboorte- en huwelijksaktes, diploma’s, verblijfsvergunningen, recente correspondentie van de belastingdienst, jaaropgaven en pensioendocumenten (die laatste kan ik net zo goed weggooien en vervangen door een briefje met ‘you’re f*cked’ maar dat is voor een ander verhaal)
Dekens… hoeveel kan je er hebben? Ik had mooie wollen dekens. Ze lagen op de koudste nachten op bed, maar verder waren ze nutteloos, want ze prikken vreselijk. Dan kan ik voor die paar nachten net zo goed ons zomerdekbed gebruiken.
Voor op de bank heb ik een fleecedeken. Twee kussens. Een schapenvacht. En dat is het. We hebben per persoon een zomer- en winterdekbed en twee overtrekken. De kinderen hebben allemaal een fleecedeken voor als het erg fris is.
Bijna alle decoratie kreeg een functie elders. Niet dat het nog veel was. Ik heb nog twee waxinelichthouders, twee kandelaars, drie zoutlampen, twee metalen kunstwerkjes met vogels en een levensboom, twee afbeeldingen met hertjes en dat is het. Heerlijk leeg.
Het vloerkleed… ik wil nog een keer een poging doen om het met autoshampoo schoon te krijgen want na vijf jaar is het wat smoezelig. Volgens de man had het altijd al een kotskleur maar ik vind ‘het’m nog mooi, ondanks dat het niet heel praktisch is. Dit idee.
Make up…. Ook dat is steeds simpeler: ik heb een kleur lippenstift, camouflagestift, mascara en wenkbrauwpotlood. Eyeliner…. ik heb het lang gebruikt en misschien ga ik dat weer doen maar ik heb het er de laatste keren meteen weer afgehaald. Het stond me niet meer.
Ook wierp ik een kritische blik in de medicijnen en supplementen die we hebben. In het boek van Elaine St. James las ik dat ze alleen nog paracetamol heeft en in ons geval is dat ook het enige dat we ooit gebruiken. Bovendien was het nodige over de datum, want als we er twee of drie op een jaar slikken per persoon, is het veel.
Ik gebruik toch eigenlijk altijd huismiddelen… Bij zere keel: honing. Bij diarree: gember, banaan, gefilterd water. Misselijkheid: pepermuntolie en cola. Huiduitslag: calendulazalf of havermout. Bij hoesten: tijmolie. Spierpijn: massage. Bij luchtwegklachten: oregano-olie. Voor de weerstand: echinaforce. Voor andere gekkigheid: van alles, van de homeopatische huisapotheek van Helios tot cannabisolie en van etherische olie tot kruidenpreparaten. Werkt veel beter, zonder vervelende neveneffecten.
Andere cosmetica: behalve Dr. Bronnerzeep, gebruik ik niet veel. Micellair water. Cognacspons. Olie, om te smeren. Zonnebrandcrème -biologisch- want mijn gezicht vindt de zon echt niet leuk meer, na een paar uurtjes in het voorjaarszonnetje lijk ik tien jaar ouder 😀
Tassen: mijn rugzak ging weg, mijn leren tas staat te koop en ik kocht via etsy een zwarte, grotere tas ervoor in de plaats.
Ik bestel de wat ik nog van de supermarkt koop online, maar ga nog wel eens een rondje naar het winkelcentrum voor een broek voor een kind, een fles shampoo, kattenvoer etc. en dan is mijn nieuwe tas veel meer praktisch. En leuk, ook dat nog. Precies groot genoeg voor een rondje kleine boodschappen.
Verder ben ik veel alweer vergeten, maar ik herinner me een kapot luchtbed, een slaapzak (we hebben er twee, maar gebruiken er eentje, voor ca. twee dagen per jaar), een oude slee, hockeystick, fiets, cd-rekken, een trolley, boekenkast, een kapotte stofzuiger en wasrek, horloge, smeltkralen, spelletjes, een paar afgedragen winterschoenen van de jongen, knuffelbeesten die weg mochten van de kinderen….
Ik kan niet geloven dat er in ons huis toch nog veel overbodigheid aanwezig was. Maar zo gaat het als je alles van zijn plek haalt en besluit alleen terug te stoppen wat echte waarde heeft… je blik op de dingen verandert, wederom. Ik kan best verzinnen dat we twee slaapzakken nodig hebben, in het geval twee kinderen tegelijk een overnachting hebben. Maar die kans is redelijk nihil. De slee was leuk (op ski’s, met een stuurtje) maar ze hebben allemaal een mat om mee te sleeën, die niet een hele kuub ruimte inneemt.
En: ook het leven verandert. Gewoontes veranderen. Kinderen groeien. Interesses veranderen. De wereld verandert. Soms horen daar andere dingen bij en soms moet je loslaten wat je eerder dacht of vond of wilde. Niet alleen wat spullen betreft maar een ontrommelde omgeving maakt me ook rustiger in mijn hoofd.
Ik houd ervan dat wat ik nu heb, past bij het leven dat ik nu leef. Ik hoef niets meer. Minder is prima. Er zijn ook dingen die ik vermoedelijk niet vervang als ze kapot gaan, of opraken. Ik kan doen wat ik wil, niet echt gehinderd door mijn overbodige bezittingen of valse sentimenten.
Het maakt het ook makkelijker om om te gaan met de dingen die nu gebeuren. Hoe minder ik heb, des te minder ik heb te verliezen en des te flexibeler en minder omkoopbaar ben ik. Ik weet wat mijn prioriteiten zijn en dat zijn niet die van de maatschappij of de overheid of de commercie.
In elk geval, ik ben weer fijn ontspuld en het is zowaar zonnig aan het worden lijkt het wel.
Simpel & Minimalistisch Leven 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.