Als je huis een rommel blijft.

Soms lees ik commentaren van mensen waarin ze zeggen dat ze minimalisme hebben geprobeerd, maar dat het niet werkte, niet lukte, niet leuk was of dat ze helemaal niets merkten van hun opruimpogingen als het ging om minder huishoudelijk werk, meer overzicht en minder stress.

Hoe kan het zijn dat je bejubelde effecten van minimalisme niet doordringen in je eigen huis, ondanks veel ontrommelen? Ik denk dat ik wel een idee heb….

Want ik herken het. Het duurt even, en er moet heel veel verdwijnen voor de effecten van ‘minder’ merkbaar worden.

Je neemt geen duidelijke beslissingen

Het is soms lastig om een ding resoluut de deur te wijzen. Weg is weg.

Voor mezelf hanteer ik ‘geen volmondige ‘ja’ is een nee’. Kleding bijvoorbeeld moet goed staan, netjes zijn en comfortabel aanvoelen. Als ik moet gaan verzinnen hoe of wanneer ik iets eventueel wel wil dragen dan is het een ‘nee’. Ik moet het nu willen dragen.

Jammer van die leuke rok, maar ik ga er geen vier kilo voor afvallen. Leuk truitje maar als ik er steeds aan loop te trekken, is het een ergernis ook al past het misschien nog wel bij die ene rok die een hogere taille heeft….

Ik ruimde wel eens op bij mijn moeder en dan zei ze over de gekste dingen: ‘laat dat nog maar even liggen’. Ze gebruikte het niet meer, ze wist niet eens dat het er lag maar toch mocht het nog niet weg.

Zodoende krijg je het elk half jaar in je handen en ligt het in de tussentijd alleen maar ruimte in te nemen in je kast. Rommel is weinig anders dan uitgestelde beslissingen.

Je hebt een ander doel voor ogen

Wil je zo min mogelijk bezitten en zo licht mogelijk leven of wil je een een opgeruimd huis maar ook een garderobe met veel keuze, optimaal comfort door zo veel mogelijk uit te besteden aan apparaten, een home cinema en elk gerecht op aarde kunnen maken in je eigen keuken? Dat is niet echt verenigbaar met elkaar.

Elke bezitting, brengt een last met zich mee. Een wasmachine, koelkast of stofzuiger zijn absoluut meer van nut dan gedoe maar hoe zit dat met ingewikkelde televisiesystemen, sapcentrifuges, kleding die speciale reiniging nodig heeft etc.?

Je kan niet alles hebben.

Je bent niet grondig genoeg

Hoe heerlijk is het om die twijfelgevallen ook gewoon in de donatiedoos te stoppen? Om voor dingen waar je al jaren mee worstelt, de knoop door te hakken en te zeggen: ‘dit gaat nu weg!’?

Als je een keer in een heel goede, rigoureuze bui bent, pluk daar dan de vruchten van. En: als je besluit om iets te doneren, is het doorgaans niet dezelfde dag nog weg. Als je spijt krijgt -in het geval dat je het je een paar uur later nog herinnert ;)- is het zo weer uit de doos gevist.

Je mindset is er een van ‘ik ga het misschien nog nodig hebben’

Ik heb wel eens iets opnieuw gekocht (een kleinere, makkelijkere frituurpan op aandringen van de man toen ik de onze had weggedaan) maar verder kan ik me niet herinneren dat ik ooit spijt had van iets dat ik weg deed. Waarom? Ik wil graag leven met zo min mogelijk spullen.

Als je ontrommelt met het idee dat alles zonde is om weg te doen en je alles wellicht nog eens nodig hebt, dan zal je geest een dergelijke situatie voor je creëren. Andersom is het ook het geval.

Natuurlijk komt het wel eens voor dat we bijvoorbeeld net die paar restjes hout hebben opgebrand nu een klein balkje nodig is om iets te repareren maar ik merk dat daar altijd wel een andere oplossing voor is. Je vindt het bijvoorbeeld opeens op straat of er zakt een tuinstoel door zijn voegen zodat je een hele berg balkjes hebt 🙂

Je hebt een methode die niet bij je past

Kon Mari? Alles uit de kast trekken en met een schone lei beginnen? Alles erin laten en beginnen met afval weggooien, vervolgens alles eruit halen dat naar een andere plek moet en daarna de dingen sorteren die je niet meer wil? Zo veel mensen, zo veel manieren.

Als je snel overweldigd bent, is alles uit je kasten trekken niet de beste manier. Als je weinig tijd hebt, is je hele huis ontrommelen in een week, niet mogelijk.

Neem niet zo maar een methode over maar vraag je af of het bij jouw leven en persoonlijkheid past. Vind je eigen weg 🙂

Je verwart ‘in goede staat’ met ‘handig’

Je kan vijf prachtige tassen hebben en er maar een of twee gebruiken. ‘Ja maar ze zijn nog prima. Ik zou ze heel goed kunnen gebruiken, als deze twee kapot zijn’.

Aangezien het nu je favorieten al niet zijn, is de kans klein dat ze het daarna opeens wel worden.

Misschien heb je een pannenset, waarvan je alleen de twee middelste maten gebruikt. Die grootste en kleinste twee zijn heel bruikbaar. In prima staat. Maar als je ze niet gebruikt, is het rommel, hoe mooi, nieuw, nuttig of ooit duur ook.

Nog prima, is niet hetzelfde als nuttig. Als je het niet gebruikt, is het niet nuttig.

En sterker: ook als je het wel gebruikt, kan het vrij nutteloos zijn. Als je de trotse eigenaar bent van een kalkoenpan, mosselpan, vispan, aspergepan, paellapan, braadslee en stoompan en die allemaal gebruikt moet je ze natuurlijk vooral houden als je dat wil, maar als lichter leven je doel is, moet je beseffen dat je al deze dingen ook kan bereiden in een goede koekenpan en simpele steelpan.

Je verzint te veel excuses

Daar kan ik een plantenbak van maken (doe maar niet 😉 )
Ik wil een keer een vlaggenlijn maken met alle oude babykleding (nee hoor, dat ga je niet)
Misschien is dat nog wel leuk voor eventuele kleinkinderen (je eeuwig vrijgezelle dochter)
Dit kan ik best gebruiken als ik eens x, y of z wil maken of doen (ja, wanneer?)
Het was heel duur, dus weggooien is zonde (kopen was zonde, iets dat bruikbaar is voor een ander ongebruikt in de kast houden is nog meer zonde)
Deze deurkruk uit het huis waarin ik opgroeide is heel belangrijk voor me (daarom ligt ie in een doos in de garage)

Vraag jezelf af: is het NU handig? Is het NU mooi? Maakt het me NU gelukkig om deze oude foto’s te bekijken? Ga ik het zeker weten het komend half jaar gebruiken? Zo nee, dan is het rommel.

Je verbindt een onterechte status aan bepaalde dingen

‘Foto’s doe je niet weg’. ‘Boeken doe je niet weg’. ‘Kraamverslagen en babyschoentjes doe je niet weg’. Natuurlijk moet iedereen hierin zijn eigen maatstaven hanteren maar er is geen enkele reden waarom je zulke dingen wel zou bewaren.

Ik heb een paar jaar geleden mijn fotoboeken van mijn jeugd weggedaan en alleen de foto’s bewaard met mijn opa’s en oma’s en Pingie, onze kat. Mijn moeder vertelde me nog eens hoe erg ze het zou vinden als ik ze weg zou doen omdat ze ze met veel liefde had gemaakt. Ze waren echter letterlijk en figuurlijk te zwaar om met me mee te blijven dragen en de opluchting toen ik ze in de kliko gooide, was gigantisch.

Ook de kraamverslagen van de kinderen. In Noorwegen doen ze daar niet aan en ik vroeg me af wat nu de meerwaarde was van het bewaren van die nietszeggende details als hoeveel ml. melk het kind had gedronken en dat mama gruwelijk stuwing had. Ook weg ermee.

Houd geen dingen in je leven omdat anderen zeggen dat ze je moet behouden. Het is jouw leven, jij bepaalt wat erin mag blijven.

Je blijft kopen

De wereld gaat ten onder aan de leuke en handige dingen. Er is altijd iets beters dan wat je nu hebt. En dat is prima. Gewoon lekker zo laten.

Ja, het is fijn om zo nu en dan iets te vervangen door iets dat beter past bij je huidige leven en iets dat simpelweg mooi is, is ook nuttig. We hebben mooie dingen nodig om ons heen! Maar zo veel van onze aankopen, zijn overbodig en niet weloverwogen en juist die dingen, compliceren het dagelijks leven meer dan is lief is.

Het is geen levensstijl

Hoe vaker je ontrommelt, des te makkelijker wordt het. En als het goed is, komt er een punt waarop je zo veel hebt ontrommeld, dat je alleen nog maar hoeft bij te houden. Belangrijk is wel om ontrommelen een dagelijkse taak te maken. Als je de was vouwt, pluk je het te kleine broekje, de sok met gaten of verwassen sweater eruit. Als je in je keukenlade vier spatels vindt, leg je er twee in de doos voor de kringloop. Trek je die knellende panty na een uurtje weer uit, deponeer je hem in de prullenbak. Enzovoort.

Dat voorkomt de noodzaak tot ontrommelmarathons en houdt de dagelijkse gang van zaken een stuk overzichtelijker.

Je denkt dat je te veel nodig hebt

Er zijn een paar dingen die het leven echt heel veel aangenamer maken maar zo heel veel is dat helemaal niet. Natuurlijk willen we niet leven als een arme boer op het platteland van India maar we hebben ook niet zo veel nodig als ons wordt verteld. We vrezen dat ons leven niet compleet of handig is, als we iets niet bezitten maar ondertussen bezitten we zo veel, dat dat juist onhandig is. Onhandiger nog, dan iets niet bezitten.

Dus.