Gewoontes die het huis (en het leven) netjes houden

Het is hier heus wel eens een ontplofte bende en dat is vooral te danken aan mijn jongste twee, die eerst uitgebreid gaan tekenen aan de keukentafel, dan besluiten om met de Sylvanian Families te gaan spelen aan de salontafel en daarna een legodorp maken in hun slaapkamer. En dat is prima, ze zijn nog maar zo even klein-ish. Natuurlijk moeten ze het opruimen en probeer ik de gewoonte van dingen opruimen als je ermee klaar bent erin te krijgen maar over twee jaar halen ze wellicht hun neus op voor al die dingen.

Maandagochtendreset

De maandagochtend vind ik altijd heerlijk. Alles wat ik opruim na het weekend, blijft gewoon zo. Netjes. Waar ik stofzuig, verschijnt even geen nieuw zand. Ik doe altijd een ‘reset’: ik ruim alles op, stof en stofzuig overal, werk zoveel mogelijk was weg, leeg afvalbakken en maak schoon wat moet worden schoongemaakt.

Ontrommelen als deel van je routine

Als ik kleding opvouw, check ik altijd of die nog netjes is. Kan het nog? Soms ziet een kledingstuk er opeens nogal vermoeid uit, na de dertigste wasbeurt. Is alles nog heel? Moeten er gaten worden gerepareerd in truien of broeken? Wat te klein is, gaat naar de kringloop. Wat echt verwassen is, wordt poetslap.

Idem als ik de kamers van de kinderen opruim. In plaats van alles weer op de juiste plek te leggen, kijk ik ook hoe nuttig iets nog is. De kralen die ze een paar jaar terug op een feestje kregen, waar nooit iets mee gedaan is, bakjes met uitgedroogde klei….

Altijd een doneerdoos

Ik heb hiervoor, maar ook voor andere dingen die hun nuttige periode voorbij zijn, een doos voor de kringloop staan. Zodra ik iets vind dat we niet meer nodig hebben (een kledingstuk, uitgelezen boek, te kleine schoenen, beddengoed dat niet meer wordt gebruikt), gaat het daar in. Als ontrommelen een deel is van je dagelijkse taken, hoef je geen grootse chaotische ontrommelsessies te houden.

Ben je nog bezig met ontrommelen, zet dan in elke kamer en ruimte een doos of tas voor afgedankte dingen. Zoek het later uit, maar zorg dat je makkelijk kan ontrommelen in een verloren kwartiertje. Open een la, haal alles eruit, leg alleen terug wat echt mooi of nuttig is en kieper de rest in die doos. Zorg dat de rommel uit de roulatie gaat, dat is het belangrijkste.

Een ‘uit het oog uit het hart’plek

Voor dingen waar misschien nog wel om gevraagd wordt, heb ik een tijdelijke stalling rechts boven in een kledingkast. Het gebeurt een heel enkele keer dat ergens om gevraagd wordt en dan is het fijn dat ik niet hoef te zeggen dat het naar de eeuwige kringloopvelden is.

Ik doe het voor mezelf ook. Ik heb eigenlijk alles wat ik lastig vond weg te doen uiteindelijk wel weggedaan maar daarvoor legde ik dingen ook ergens weg, alsof het al uit mijn leven was. Miste ik het, dan kon ik het terug halen. Meestal bleek dat mijn leven alleen maar lichter voelde zonder die dingen, zoals zonder de vier dikke fotoboeken waar ik lang mee worstelde.

Een snelle reset

Als het na een dag lang andere dingen doen een beetje een rommel is, pak ik een wasmand en verzamel alles dat niet op zijn plek ligt. Achtergelaten sokken, speelgoed, koffiekopjes, boeken, electronica…. Ik neem alles mee naar de keuken, een keurige woonkamer achter me latend. Instant gratification!

In de woonkamer verdeel ik de dingen waar ze horen. Spullen van de kinderen gaan in De Mand met Spullen Voor Naar Boven, ook al horen de spullen in kwestie beneden want ze ruimen hun eigen rommel maar lekker op. Was in de wasmand. Afwas in de vaatwasser. Rommel in de prullenbak. En klaar. Een stuk makkelijker dan dingetje voor dingetje naar zijn juiste plek brengen.

Niets op de trap

Er mag hier niets op de trap worden gelegd. We hebben open trappen, dus alles valt naar de kelder, waar tegels liggen maar ik vind het ook gevaarlijk. Niet elk huis heeft een goede ruimte bij de trap om spullen tijdelijk weg te leggen maar wellicht kan je iets doen met planken, of smalle rieten manden waarin je mensen hun spullen voor naar boven, kan opbergen.

Genoeg opbergruimte, en die ruimte respecteren

Ik zorg er ook voor dat ik overal meer dan genoeg ruimte heb om dingen op te bergen. Heb ik dat niet, dan moet ik eerst die ‘plek’container’ ontrommelen, in plaats van de container uit te breiden zoals bijvoorbeeld met sokken. Tien paar is ruim voldoende maar sokken zijn leuk en soms kosten ze drie keer niks en lijkt het zonde het te laten liggen. Thuisgekomen zit je bakje al zo goed als vol. Wel, dan haal je de lelijkste eruit en die leg je achterin je kast want op zich zijn ze nog goed….

Idem met de rest van je kleding, keukenapparaten, koffiebekers, decoratiespullen, kinderkleding, beddengoed, enzovoort. Zo ontstaan rommel, chaos en ikeakasten tot aan het plafond, in elke ruimte en torenhoge leningen omdat je steeds meer ruimte nodig hebt.

Mijn hele garderobe hangt aan een stang van 58 centimeter. Inclusief wintertruien. Als ik meer kleding koop, past het niet meer. In plaats van mijn kleding dan maar ook op de bodem te leggen, zal ik afscheid moeten nemen van iets dat me niet meer zo kan bekoren. Of, gewoon eerst opdragen wat ik heb, voor ik nieuwe dingen koop.

De grenzen van je spullen respecteren, houdt chaos en rommel buiten de deur.

Winkel met een briefje en word immuun voor koopjes

Winkel met een briefje. Houd je eraan. Doe geen impulsaankopen, als je niet naar de winkel was gegaan had je het ook nooit gezien en nooit gemist.

Komen er toch meer dingen je huis in dan past in je container (een lade, een boekenkast, een bakje, een plank je in kledingkast, juwelendoosje, schoenenrek), doneer dan je overschot. Dat is misschien niet leuk maar rommel in alle hoeken en gaten en een gebrek aan overzicht is dat nog minder.

‘Negatieve’ inspiratie

Ik kijk soms ook naar hoe ik het niet wil hebben. Wat mensen met hun huis doen maakt me niet uit en ik stoor je absoluut niet aan rommel bij anderen maar als ik de kamer volledig gewijd aan volgestampte kledingrekken en -zakken zie bij de een of de kasten vol met georganiseerde maar totaal overbodige meuk bij de ander, zet me dat juist weer aan tot het alleen bewaren van mijn absoluut favoriete dingen en mijn overschot te doneren want zo wil ik absoluut niet leven.

Een vaste routine met essentiële taken

Elke dag heb ik een aantal dingen die ik doe om te zorgen dat het geen chaos wordt en ik me fijn voel in mijn eigen huis: ik maak bedden op, ruim slaapkamers op, maak de badkamer en toilet schoon, maak oppervlakken leeg en stofzuig waar nodig. Ik zorg dat ik ongeveer weet wat we gaan eten. Als dat gedaan is, kan er veel gebeuren zonder dat ik het gevoel heb achter de feiten aan te lopen.

Koelkast reset voor je gaat winkelen

Voordat ik boodschappen doe, maak ik de koelkast leeg. Ik maak tomatensaus met restjes groenten en een paar pakjes tomaat, schil en snijd fruit dat we nog hebben zodat dat makkelijk te pakken is voor de kinderen -anders gaan sinaasappels nooit op- en kijk of ik dingen kleiner op kan bergen, zoals een grote pot met nog vijf olijven ofzo. Vervolgens maak ik de koelkast schoon. Als je dat elke week doet, valt het mee met hoeveel werk het is.

Heb geen vertrouwen in je toekomstige zelf

Ik zorg ervoor dat ik alleen mijn favoriete dingen heb. Ik heb absoluut geen vertrouwen dat mijn toekomstige zelf opeens wel couscous gaat eten, te roze lippenstift zal dragen of dat omhoog kruipende truitje zal gaan koesteren als een van haar favorieten. Soms is het ‘pijnlijk’ om er na aankoop achter te komen dat iets niks voor je is maar het is denk ik beter om er meteen korte metten mee te maken en er lering uit te trekken.

Kijk waar de knelpunten zitten

Het feit dat je iets gebruikt, maakt het nog geen nuttig iets. Soms doen we dingen omdat we ze altijd zo gedaan hebben. Omdat we het zo leerden van een volwassene. Een strijkplank bijvoorbeeld. Misschien handig voor overhemden, maar waarom leg je niet gewoon een baddoek op het aanrecht en strijk je daar? Of, hang je wasgoed nat op op kledinghangers en strijk helemaal niet.

Of wat met de handdoeken die je gebruikt, die er anderhalve dag over doen om te drogen en dan nog ruiken naar natte hond? Vervang ze door dunne exemplaren zoals een peshtemal of andere dunne doek.

Ik probeer te bekijken wat er in mijn huishouden te veel tijd kost en gedoe oplevert en daar een oplossing voor te vinden. Zo kost het ontbijt voor de kinderen maken en opruimen me nu nog tien minuten, tegen een half uur vroeger. Doorlopen met schoenen geeft enorm veel rotzooi in huis, dus in de gang gaan alle schoenen uit, altijd.

Wil niemand ooit zijn schoenen in de kast zetten? Zet dan een mand naast de deur waar ze in kunnen. Dat moet nog wel lukken. Altijd je sleutel kwijt? Maak een plek bij de voordeur waar je ze altijd ophangt zodra je thuiskomt.

Kleding een struikelblok? Maak een garderobe met 15 van je fijnste, bij elkaar passende kleding en berg de rest op voor de komende twee maanden. Genoeg? Makkelijker?

Doe dingen weg voor het sentimentele rommel wordt

Het is makkelijker om afscheid te nemen van dingen voordat ze ‘sentimentele rommel’ worden. Niet dat alle sentimentele zaken rommel zijn, maar hoeveel dingen zijn er zo belangrijk dat je ze regelmatig bekijkt? Als ze zo veel betekenen, waarom heb je ze dan niet op een prominente plek in je leven?

Hoe langer je iets bewaart, hoe lastiger het wordt om dingen weg te doen. Althans, dat zie ik bij andere mensen. Probeer er een gewoonte van te maken om dingen zodra ze hun nut hebben gehad, te doneren of weg te doen. Natuurlijk wil je een paar dingen bewaren, maar laat dat de dingen zijn die je gebruikt, die je koestert. Niet de dingen die je moet gebruiken omdat het nu eenmaal ‘hoort’.

Kraamverslagen bijvoorbeeld. Hier in Noorwegen heb je geen kraamzorg dus ook geen gebemoei met hoeveel keer de baby drinkt en mama naar de wc gaat. Ik miste het ook niet, dus gingen de andere drie bij het oud papier. Ik heb liever mijn eigen herinneringen aan die tijd.

Wees niet bang om radicaal te vereenvoudigen

Elaine St. James is volgens mij de grootmoeder van de minimalisme-beweging. Haar boeken inspireren me om nog eenvoudiger te leven. Ze heeft heerlijk eenvoudige maar radicale tips. Niet alles is even wenselijk of toepasbaar maar simpel is het wel.

Neem de telefoon niet op alleen omdat ie gaat. Koop al je boodschappen op een plek. Ga gewoon *niet* op vakantie. Eet elke dag van de week hetzelfde en schroom niet om popcorn met kaas te eten als diner. Zorg dat je zo min mogelijk afhankelijk bent van apparaten en diensten. Vervang je gras door onderhoudsvrije inheemse planten. Gebruik een handdoek heel de week en elke week je beddengoed wassen is ook bezigheidstherapie. Zet je televisie uit. Huur in plaats van koop. Neem alleen mee in je tas wat je nodig hebt, of beter: neem helemaal geen tas mee.

Inderdaad, waarom reageren op elke prikkel? Of elke bliep van je telefoon? Waarom elke week weer het wiel uitvinden en moeite doen om spannende dingen te koken als het leven al druk genoeg is? Waarom niet gewoon elke dag hetzelfde dragen?

Verwijder alle stoorzenders

De ‘noise’ is overal. Op je telefoon. Op billboards. Op de radio. De tv. Je browser. Op je deurmat. In de supermarkt op ooghoogte van je kinderen. Neem radicale maatregelen om het tegen te gaan. Een adblocker, uiteraard. Schijf je uit van elke nieuwsbrief. Ontvolg elke ‘influencer’ en wat een shitwoord is dat. Retourneer catalogi. Neem geen onbekende telefoonnummers op, als iemand je nodig heeft sturen ze wel een sms’je. Meng je niet in discussies over onderwerpen waarover mensen ruzie krijgen. Verbreek contact met mensen die je energie opzuigen zonder iets terug te geven. Zeg eerst ‘ik moet even mijn agenda raadplegen’ voor je ‘ja’ zegt tegen een afspraak waar je geen zin in hebt, en sla het daarna beleefd maar resoluut af.

Geef alles in je huis een huis en zorg voor goede oplossingen

Sommige dingen blijven gewoon slingeren. Waarom? Het is rommel en moet eigenlijk gewoon weg of het moet een eigen plek krijgen die iedereen kent.

Een plek die makkelijk te bereiken is, waarbij je geen dingen hoef op te tillen, deksels hoeft te openen en sluiten of andere dingen opzij te schuiven. Als ik dingen moet ‘organiseren’, dan wordt het snel een chaos want ik doe zulke dingen niet. Andere mensen worden blij van alles in aparte bakjes en met kleurige labels, maar ik niet. Het hebben van zo min mogelijk spullen, is wat voor mij werkt.

Ook doe ik niet meer aan het opruimen van winterspullen. Ik houd het nu in de vakkenkast in de gang, in plaats van het op te bergen in de kledingkasten boven. Ik heb alle regenjassen, skibroeken, schoenen en dergelijke bij elkaar. Zo veel simpeler, en zo valt een teveel veel eerder op. Ik heb ook geen ingroeischoenen meer boven in kasten, want ik vergat vaak dat ik die had. Alles wat we hebben, staat ‘in het zicht’.

Zorg ervoor dat je alles in je huis hebt beoordeeld en je alleen houdt wat je leven beter maakt, ongeacht of dat 100 of 10.000 dingen zijn. Soms is een extra plank, mand of roede de perfecte oplossing.

Soms ben ik het ‘gedoe’ opeens helemaal zat. Vorige maand kocht ik na drie jaar frustratie over lekkende onhandige bulkverpakkingen met dierenvoer, drie grote plastic bakken waar twee zakken in kunnen worden geleegd. Op knoeien staat telefoontijdvermindering. Sindsdien heb ik geen korreltje dierenvoer meer op de vloer gezien.

Oh jee. Het is echt een enorm verhaal geworden.

Daarin ben ik dan weer niet zo minimaal.

Doei!