Toen ik begon met minimaliseren had ik veel dingen waar ik nog geen afstand van kon doen. Dat is in de loop van de tijd redelijk goed gekomen. Wat zijn nu concrete dingen om te minimaliseren? Hoeveel precies?
Toen ik mijn kledingkast voor het eerst echt radicaal opruimde, had ik daarna alsnog zeventig kledingstukken over. Na mijn eerste opruimsessie had ik alsnog een vakkenkast vol boeken en spullen die ik wilde bewaren. Ik kon me niet voorstellen dat ik de fotolijsten waarin ik trouwfoto’s had gedaan, zou kunnen wegdoen (bleek overigens heel makkelijk: foto’s uit de lijst, lijst naar kringloop).
Ik heb vaak gedacht dat een bepaald ding mijn leven makkelijker of leuker zou maken. Een slowcooker, een tas, een wollen deken, een paar hoge hakken. Ik heb getwijfeld over dingen die ik wel of niet weg wilde doen. Ik heb wel eens iets opnieuw gekocht… een frituurpan bijvoorbeeld, na lang aandringen van de man. Ik heb nooit spijt gehad van de dingen die ik weg deed. Ik heb wel eens pauzes genomen van minimalisme om uiteindelijk altijd op minder spullen uit te komen dan daarvoor.
Het laten gaan van dingen die voelen als een deel van je identiteit, van wie je bent of zou willen zijn, is bevrijdend en leert je veel over jezelf.
Zo zou ik heel graag iemand willen zijn die graag kampeert maar ik vind het echt vreselijk! Ik haat het uit de grond van mijn hart, hoe graag ik ook in de natuur ben. Dus het laten gaan van kampeerspullen, was een grote bevrijding. Ik hoef niet te kamperen.
Daarentegen ken ik meerdere minimalisten die gek zijn op kamperen. Hoe meer basic, hoe beter.
Een stel keukenapparaten kan je leven vereenvoudigen (zoals een slowcooker die je kan instellen, zodat je aan het einde van een werkdag gaar en heet eten klaar hebt) of rommeliger maken. Ik heb meerdere apparaten verkocht en ben nu weer terug bij ‘af’.
Tijden veranderen, voorkeuren veranderen, inzichten veranderen.
Voor mij komt het er bijna altijd op neer dat de meest eenvoudige oplossing, tevens de beste is. Maar ook niet altijd.
Er is niemand die kan zeggen hoeveel borden en bestek je moet hebben. Welke dingen er niet in je kledingkast mogen ontbreken. Dat het simpel is om die oude dozen met relikwieën uit een vorig leven in de kliko te gooien. Dat een babydeken maar een simpel lapje stof is. Dat je je schuldgevoel moet laten gaan. Dat je ‘gewoon’ moet stoppen met kopen wat je niet nodig hebt.
Ik lees zo vaak in commentaren onder video’s of posts dingen als:
- als je een minimalist was, zou je niet zo veel make-up opsmeren
- een minimalist heeft geen auto / feestkleding / kinderen
- een minimalist kan geen huis / huisdieren / boerderij / verzameling hebben
- als je niet vegan bent, kan je geen minimalist zijn
- ik kan geen minimalist zijn want ik heb kinderen
Houd toch op.
Wees lief voor jezelf. En voor anderen.
Het hoeft niet voor altijd te zijn. Je kan tijdelijk met (veel) minder leven. Doe geen dingen weg waar je spijt van krijgt. Twijfel betekent in mijn geval altijd dat iets uiteindelijk weg gaat, maar ik doe het pas weg als ik in volle overtuiging kan zeggen dat iets niet meer in mijn leven thuishoort, anders gaat mijn brein onvermijdelijk op zoek naar redenen waarom ik het ding in kwestie nog heel graag gehad had, denk ik.
Je hoeft jezelf niet langs de meetlat van een ander te leggen.
Je kan je huis ontdoen van rommel zonder minimalist te worden.
Je kan nog steeds genieten van bepaalde aankopen, ook al leef je minimalistisch.
Er is geen x aantal spullen dat je moet of mag hebben.
Het heet de Gulden Middenweg omdat extremiteiten, aan beide kanten, geen duurzaam geluk brengen.
🙂
Simpel & Minimalistisch Leven 