Minimalisme is simpel maar niet makkelijk.

Minimalisme is simpel en toch ook weer niet. Eenvoudig maar complex. Was het maar zo simpel als in het boek van Marie Kondo: je ruimt danshariet je hele huis in een dag, weekend of week en je leeft nog lang, gelukkig en goed georganiseerd.

Ik vind minimalistisch leven per saldo vele malen aangenamer dan een ‘standaard’ leven.
Of, het leven dat ik velen zie leven: met stress van het werk in combinatie met kinderen, het altijd meer willen (grotere huizen, een nieuwere auto, meer spullen en vakanties om de lasten die die dingen met zich meebrengen te ontlopen), leningen en de kop in het zand voor de gevolgen en kwetsbaarheid, ondertussen consumerend als ware morgen de winkels leeg.

Minimalisme is lastiger op het eerste gezicht. Wat voorbeelden:

In plaats van drie keer per week naar de winkel te gaan en altijd twee keer meer te kopen dan gepland, kan je besluiten nog maar eenmaal per week te gaan en je strikt aan je lijstje te houden. Dit vereist planning, dus je zal een half uurtje vrij moeten maken om je voorraden te checken, een globale planning te maken voor je maaltijden en overige boodschappen.

Het betaalt zich echter terug omdat etenstijd soepeler verloopt, je niet te veel of te weinig hebt gekocht (dus geen verspilling of last-minute winkelsessie) en je meer overzicht hebt over wat je in huis hebt.

Je kan lukraak kinderkleding kopen (vooral in de uitverkoop en bij budgetwinkels). Dat lijkt slim, maar dan heb je vermoedelijk te veel van het een, te weinig van het ander en veel ongedragen spullen aan het einde van het seizoen.

Daarbij kan je je kleine kind zichzelf niet laten aankleden want dan krijg je zulke taferelen 😀

Nee hoor, dat is prima. Maar niet als er naar school moet worden gegaan. Dan zijn een stapel neutrale broeken of leggings, tig paar dezelfde sokken, wat vrolijke shirtjes en een paar simpele vestjes ideaal: alles kan worden gecombineerd en je kleuter kan zich zonder gevaar zelf aankleden 🙂

Dat vereist iets meer planning en je moet een flink deel van al die leuke (goedkope) kleding laten hangen maar dat betaalt zich dubbel en dwars terug.

Stoppen met kopen zonder plan en stoppen met scrollen zonder doel, is lastig. Zonder dergelijke afleiding, ben je opeens nogal op jezelf aangewezen. Wat ga je dan doen? We zijn zo ontwend om tijd door te brengen met onszelf, onze eigen gedachten.

Contemplatie, introspectie: haast vergeten noodzaken voor een goed leven maar elk leeg moment vullen we met de smartphone, televisie, winkelen of desnoods reclamefolders. Ik denk dat je meer tot jezelf komt, jezelf beter begrijpt en je leven met meer intentie leeft als je meer tijd met jezelf doorbrengt.

Je miskopen en oude meuk -materieel en geestelijk- wegdoen, is soms lastig en confronterend. Het is soms makkelijker jezelf voor de gek te houden en te denken dat je al die miskopen wel gaat dragen, gebruiken of opmaken. Maar als je jezelf er eenmaal mee hebt geconfronteerd en de dingen weggedaan die jou niets brengen, is je leven vele malen lichter.

Je overbodige spullen wegdoen, is maar een facet van een eenvoudiger leven maar naar mijn idee wel het belangrijkste: in een huis zonder rommel, is je hoofd helderder en worden je echte behoeften duidelijker. Ik denk dat dit ‘uitstraalt’ naar andere gebieden van je leven: zo veel mensen die beginnen met ontrommelen, gaan gezonder leven, anders kijken naar werken, naar hypotheken en schulden, naar wat ze echt willen in het leven.

Het is een lastig proces, maar wat er aan de andere kant ligt, is mooier.

Je leven vereenvoudigen is in eerste instantie complex maar dat is blijven leven zoals je leeft, evenzogoed.

Je huis opruimen is lastig, in de rotzooi blijven leven ook.
Kopen met intentie en al het andere laten liggen is lastig, maar te veel spullen en te weinig geld zijn lastiger.
Je schulden aflossen is pijnlijk, maar ze afgelost hebben is zo’n opluchting.
Je afvragen of je wel op het goede pad bent is confronterend, maar leven in lijn met je eigen waarden, is zo veel beter dan een pingpongballetje blijven.